Hell Spawn

Vijfde schijf van deze Noorse formatie, die progressieve symfonische power metal brengt. Hun tweede cd "Celestial entrance" vind ik persoonlijk een prachtwerk, dus had ik wel iets superleuks verwacht van de heren. Toch valt het lichtjes tegen. De cd is helemaal niet slecht, maar ik mis een beetje evolutie. In feite vind ik het een heel leuke cd, maar er ontbreekt iets. Alle nummers zijn eigenlijk heel goed, vooral de Bowie-cover "Hallo spaceboy", "Evolution exceed" en "Painted skies". Lekkere up-tempo nummers, heerlijk scheurend gitaarwerk (heel leuke solo's!) en stevig drumwerk in combinatie met een heerlijke zanger. Beginnen met een rustige intro, en vanaf het titelnummer stevig doorgaan, recht vooruit. Hun muziek situeert zich grotendeels in hogere sferen, maar zo hoog kunnen ze me toch niet meenemen. Technisch nochtans een zo goed als perfecte cd, maar toch ontbreekt er iets. De eerste luisterbeurt had ik al een dubieus gevoel: zo van ja, maar... Ondertussen heb ik al een keer of negen geluisterd, en steeds wordt ie iets beter. Het zal ook wel een stuk afhangen van mijn gemoed op dat ogenblik, maar toch. Fans van Symphony X, Dream Theater en dergelijke moeten deze cd verplicht in huis halen, want op sommige momenten spelen ze voorgaande groepen gewoon terug het zwerk in. Neutrale liefhebbers geven deze cd beter het voordeel van de twijfel. Hou er rekening mee dat je best wat tijd uittrekt om deze plaat te laten rijpen. Voor de meesten zal ze in positieve zin evolueren, voor sommigen zal een stuk ontgoocheling blijven overheersen.
85    Bart C.