Hell Spawn

Ik hou wel van een potje lekkere symfonische rock. Lana Lane heeft een goddelijke stem, Erik Norlander is een muzikaal talent. Goede composities, lekkere gitaarlijnen, zang en keyboards die de nummers heel goed afwerken. Allemaal troeven om over een schitterende schijf te spreken? Helaas niet. Wat meer variatie zou deze cd deugd gedaan hebben, en bij uitbreiding eigenlijk hun ganse carrière. Let op: Lana Lane blijft bijzonder sterk in dit genre, maar stilstaan is volgens mij achteruitgaan. Ik mis de vernieuwing van "Lady Macbeth", wat ik hun allerbeste schijf vind.
De snelheid is er terug een beetje uit. Ook met het gebruik van de fuzz-box werd wat overdreven. De opener "Into the fire" opent perspectieven, "Jessica" en "Angels and magicians" zijn schitterende nummers. Maar hier zat meer in. Als we volgende keer opnieuw twee jaar moeten wachten op nieuw werk, hoop ik een zekere evolutie te zien...
78    Bart