Hell Spawn

Na het zopas verschenen solo album van Don Dokken, dat totaal afwijkt van zijn materiaal met zijn band, is er nu de lang verwachte opvolger "Lightning strikes again". Aan boord van Dokken vinden we naast de meester zelf, Barry Sparks op bas, Jon Levin op gitaar en oudgediende en rechterhand drummer Mick Brown. Een stevige line-up als je 't mij vraagt en dat is ook te horen op dit tiende album onder de naam Dokken. Vanaf de opener "Standing on the outside" wordt het duidelijk dat Don Dokken weet wanneer zijn gloriedagen waren. Typische eighties metal met een lekkere gitaarriff en nog steeds die kenmerkende nasaal hoge uithalen van Don himself (hoewel dat live niet altijd meer overtuigt). "Desire" wordt gekenmerkt door effecten tijdens het zangwerk en een heavy riff zoals John Norum ze tegenwoordig bij Europe uit zijn hoed tovert. Nummers als "Give me a reason", "Heart to Stone", "Release me" verwijzen alle naar vervlogen tijden en staan als een huis. Met "How I miss your smile" en "I remember" staan er ook twee schitterende ballads op, zoals die waar ook The Scorpions een patent op hebben. Jon Levin lijkt meer en meer de plaats van George Lynch te hebben ingenomen en strooit mooie riffs en dito solo's in het rond. Het afsluitende "This life" is een op en top nummer met de kenmerkende Dokken ingrediënten die volop aanwezig zijn. Het ziet er naar uit dat Dokken eindelijk een strakke line-up gevonden heeft en de ietwat mindere voorgaande albums doet verbleken met deze "Lightning strikes again".
88    Thierry