Hell Spawn

RustyCage heb ik leren kennen als een eerlijk label dat hoorbaar ontstaan is uit de liefde voor de muziek. Enkele Nederlandse bands mochten daar reeds de vruchten van plukken. Meestal waren deze releases voltreffers en het artwork en omkadering gebeurde uiterst professioneel. Respect! Met dit Jesusmartyr zoekt men het verder dan de eigen landsgrenzen, meer bepaald in Argentinië. Ik betwijfel ten zeerste of dit nodig was, in eigen land lopen immers zeker nog ongetekende bands rond die minstens even boeiend zijn. Boeien moet je hierin verstaan als sleutelwoord. Deze mannen spelen moderne harde metal met een thrashy inslag. De gitaren spelen veel staccato riffs waardoor ze me regelmatig aan Fear Factory en zelfs aan Prong herinneren. De schreeuwerige vocalen zijn niks bijzonder, al duizend keren gehoord. Je kent het wel: niet slecht, maar ook niet opzienbarend. In bijna alle nummers zit een aanstekelijke groove, dus ze bezitten wel de kunst om nummers te schrijven. Doch laten we even terugkeren naar het sleutelwoordje. Deze cd kan me niet over de volledige lengte blijven boeien. Hoor je één nummer, dan ken je de cd. Telkenmale hetzelfde komt terug, alles is mooi binnen de lijntjes gedaan en het tempo wordt zelden opgeschroefd of naar beneden gehaald. In hetzelfde stramien zit de productie. Vet, maar o zo gladjes en emotieloos. Indien deze Argentijnen de volgende keer wat minder op de automatische piloot spelen en wat meer durf tonen, zie ik nog goed komen. Nu hou ik het bij een ruime voldoende.
74    Yves