Hell Spawn

Een album dat begint met een schreeuw die door merg en been gaat, het trekt inderdaad de aandacht. Mijn eerste indruk was dat ik een heruitgave van één of ander album uit de eerste helft van de jaren '80 in de cd-speler gestoken had. Oké, het is een eerste indruk, maar je draagt hem wel mee tijdens het luisteren. En ik moet zeggen, ik heb deze cd een keer of tien beluisterd en ik hoor steeds meer invloeden en stijlen die dooreen gemangeld worden. Basis gezien is dit thrash met black invloeden. Ik kan een hele hoop groepen aanhalen waarvan ik vermoed dat ze als inspiratiebron dienden voor deze Duitsers. Enkele nummers waren puur Venom, bij andere hoorde ik Celtic Frost, Sacred Steel, Manowar of Manilla Road. Eén nummer is wel klaar en duidelijk Omen in een modern jasje, de cover van "Deathrider". Snelle dubbele lead-gitaren, drums die behoorlijk cymbaal gericht zijn en vocalen die een breed spectrum omhelzen maar vooral tamelijk hoog gaan, dat is toch een constante. Alles op de keper beschouwd weet ik niet echt wat ik van dit album moet denken. Is het ordinair jatten uit 30 jaar hoogtepunten van onze zo geliefde metal, of is het eerder een hommage aan enkele grote namen uit de muziekgeschiedenis? Feit is dat dit album vooral metalheads zal kunnen charmeren die in de jaren '80 zijn blijven hangen. Origineel? Voor mensen die graag puzzelen waarschijnlijk wel. Leuk? Zonder meer.

76    Bart C.