Hell Spawn

"The Giant" is de derde cd van de Duitse band AHAB. Hun muziek kan je omschrijven als nautische funeral doom. De heren zijn duidelijk geobsedeerd door de oceaan en dat vertaalt zich in hun teksten. Maar er zijn enkele verschillen waar te nemen als je dit nieuwe album vergelijkt met de vorige. Daar waar de eerste twee albums hun inspiratie zochten bij Moby Dick, haalde "The giant" de mosterd bij een verhaal van Edgar Allan Poe. Ook de stijl van het artwork is veranderd. De hoes is ditmaal geen schilderij over de zee, maar wel een eerder psychedelische, cartooneske tekening. En ook muzikaal is er een evolutie. Qua tempo blijft het grotendeels tergend langzaam, maar er zijn meer invloeden van postrock (en eigenlijk minder loodzware doom) en er zijn ook meer clean vocals. Verder hoor je ook een gastbijdrage van Herbrand Larsen (Enslaved). Het vorige album van AHAB heb ik grijsgedraaid omdat ik het een pareltje vond. Nu, dit is ook een schitterend album geworden. Het is weliswaar wennen aan de evolutie, maar de melodielijnen zijn nog steeds episch en verbluffend, de teksten over ontbering, eenzaamheid op zee en dood zijn top, de (gevarieerde) riffs mogen er nog steeds zijn en de Duitsers blijven toch wel uniek in hun soort. De schijf opent met een akoestische intro. Het komt heel traag op gang met esoterische clean vocals. En net op het moment dat je zou gaan indutten of tot innerlijke rust komen, komt er een grommende aanval. De mix van growls en clean vocals is goed uitgebalanceerd, hoewel de diepe rauwe grafstem wel nog steeds mijn persoonlijke voorkeur wegdraagt. Het geluid is origineel en valt moeilijk te vergelijken met andere bands. Oké, uiteraard zijn er de typische funeral doom bands maar ook Black Sabbath en My Dying Bride zullen ergens een beetje inspiratie aangeleverd hebben. Maar ook klassieke muziek en jazz sluipen in de muziek. Dit zal uiteraard geen schijf worden die iedereen graag zal horen, integendeel. Het album telt slechts zes nummers, maar duurt toch meer dan een uur. Het verhaal en de muziek zijn meeslepend (letterlijk en figuurlijk) maar je moet er wel wat moeite voor doen. AHAB heeft een prachtige cd afgeleverd, hoewel ik de vorige toch net een tikkeltje hoger op de ladder blijf zetten.
86    Bart C.