Hell Spawn

Kort na de release van hun vorige album "Draw down the moon" (2010) verliet zanger Matthew Bizilia Icarus Witch. Mijn eerste gedacht was: dit wordt een ramp om hem te vervangen. De man had namelijk zo'n speciale en typerende stem dat hij Icarus Witch tot iets speciaals maakte. Een opvolger kon alleen maar tegenvallen. Nou, was ik eventjes verkeerd! Zijn opvolger Christopher Shaner klinkt misschien iets 'gewoner', maar potverdikke, wat heeft die kerel een machtige en powerfulle stem. Akkoord, het speciale randje is wat verdwenen en Icarus WItch klinkt misschien iets mainstreamer, maar "Rise" swingt dat het een lieve lust is! Af en toe doen de songs toch ook wat terugdenken aan hun schitterende debuut ep "Roses on white lace". "Rise" opent al direct met drie geweldige krakers: het fantastische "The end", het catchy "(we are) The new generation" en vervolgens het slepende titelnummer. En ook daarna blijft er leuks komen, "Tragedy", wat een prachtig nummer, "Break the cycle", een prachtig opgebouwde melodieuze rocker. Als niet echt liefhebber van ballades moet ik toegeven dat "Nothing is forever" een wondermooie sleper is geworden. En dan zou ik bijna nog mijn favoriet van het album vergeten; het prachtige afsluitende "Last call for living", welke het album lekker heavy afsluit! Het klinkt allemaal misschien iets minder metal en meer melodieuze rock, maar ik zou iedereen toch willen aanraden deze nieuwe Icarus WItch eens uit te checken. Je gaat er volgens mij echt geen spijt van hebben. Heel af en toe vind ik wat raakvlakken met Lillian Axe terug. Dus fans van deze band mogen dit zeker al niet aan zich voorbij laten gaan. Persoonlijk denk ik dat de band met dit album een groter en wijder publiek zal aantrekken. Ik ben nu vooral eens benieuwd hoe Christopher zich het oudere materiaal eigen gaat maken! Prachtig album en coole hoes, alles klopt, enkel misschien een beetje jammer dat het oude logo verdwenen is. Verder niks dan lof!!!!
93     Nico