Hell Spawn

Ivanhoe is afkomstig uit Duitsland en maakt progressieve rock. De band bestaat al geruime tijd maar de geschiedenis wordt gedomineerd door een komen en gaan van bandleden. Hun debuut verscheen bijna twintig jaar terug, dit is hun zesde album. En ik moet eerlijk zeggen; het is een twijfelgeval. Mijn eerste indruk was 'een beetje flets'. Aan de composities ligt het zeker niet. Er zijn zelfs enkele pakkende polyritmische stukken te horen. De link naar Dream Theater en Symphony X is duidelijk aanwezig, zowel qua opbouw als qua structuur van de nummers. Ook bands als Fates Warning komen om de hoek piepen. Kwalitatief speelt Ivanhoe helaas een trapje lager. Vocaal is dit bijvoorbeeld niet zo mijn ding. In dit genre zijn betere zangers te beluisteren. En toch heeft de band zijn merites. Waar de eerste helft van de schijf vooral ontgoochelt, tonen ze in de tweede helft hun kunnen. Als ze een volledig album zouden afleveren van dat niveau, hebben we een ander verhaal. Het album groeit ook wel na enkele luisterbeurten, zeker als je de laagjes eens goed analyseert. Voor mij zijn de beste nummers "Walldancer", het muzikale in "Seduction" en afsluiter "Late recognition", waar enkele stevige en gevarieerde passages in te vinden zijn. Een nummer als "Madhouse" is dan weer een gemiste kans. Echte progliefhebbers zouden met de aankoop van dit album een goede zaak kunnen doen, zeker als ze zich niet op het verkeerde been laten zetten door de eerste helft. Maar ik blijf er bij, er zijn leukere dingen op de markt.
70    Bart C.