Hell Spawn

We hadden alle hoop op een derde langspeler van Sanctuary al volledig opgegeven, maar door het uiteenvallen van Nevermore bestond er terug een waterkansje... En ja hoor, na een aankondiging ergens vorig jaar is de derde Sanctuary dus toch een feit! Eerlijk gezegd wisten we niet goed wat te verwachten en na hun erbarmelijke vertoning op Metal Assault 2012 hielden we ons hart vast! Maar hetgene we hier te horen krijgen op "The year the sundied" valt goed mee, zeer goed zelfs! Maar ergens zit ik met een dubbel gevoel, er staan enkele ferme knallers op dit nieuwe album, maar het voelt bij momenten niet echt als Sanctuary aan! Na het luisteren, moet ik altijd aan Nevermore denken. Uiteraard ook niet slecht, en tenslotte zijn de twee leden Warrel en Jim bij beide bands de spilfiguren. Het album opent lekker en stevig met "Arise and purify", zonder twijfel een van de hoogtepunten van de cd, ook "Let the serpent follow me" klinkt lekker. "Exitium" is wat mij betreft pure Nevermore, leuk maar niet wauw! "Question existance fading" heeft iets lekker dreigends mee, "I am low" doet me bitter weinig en het daaropvolgende "Frozen" is gekozen als eerste single. Begrijpelijk, want ik vind het af en toe een dikke knipoog richting "Into the mirror black", maar toch beduidend heaviër. "One final day" dat akoestisch begint, is eventjes wennen, maar best een interessante song. De twee daaropvolgende tracks en het instrumentaaltje doen het album wat inzakken, gelukkig komt het titelnummer net op tijd om onze aandacht terug te winnen. Nogmaals, een goed album, maar in vergelijking met de twee vorige knallers, die in mijn boekje genoteerd staan als klassiekers, toch ietsjes minder! Dus zeker geen slechteplaat, maar ik had iets meer en beters verwacht. Misschien lagen mijn verwachtingen te hoog!? Feit is, het album zit al in mijn collectie, maar zal toch minder zijn rondjes mogen draaien in vergelijking met zijn 2 broertjes! Nu ik hoorde dat Warrel zijn stem terug is zoals het moet, zou dat tijdens een komende tour wel leuk kunnen worden, het beste uit deze cd gecombineerd met het oudere werk. We zien wel!
85    Nico