Hell Spawn

Hardcore louter een Amerikaans fenomeen? Vergeet het. Oké, dat het embryo in die regio uitkwam, daar kan ik mee leven. Ik herinner me levendig de vroege jaren '90, het post-grunge-tijdperk, zeg maar, met bands als Madball, Sick Of It All, Pro-Pain en zovele andere. Korte nummers, recht voor de raap, met een duidelijke boodschap. In het midden van de jaren '90 begon de Europese hardcore zijn opmars. Backfire en Ryker's waren internationaal gezien misschien de bekendste, maar in België ontstonden ook enkele kwaliteitsvolle bands. Uit onze Kempen hadden we ook zo een pionier, namelijk Hard Resistance. In de tweede helft van de beruchte negentiger jaren dweilden ze de straat af en waren ze behoorlijk succesvol. Maar de kentering kwam er rond de eeuwwende. De populariteit van hardcore was tanende en enkel de diehard fans bleven over, vele andere muziekliefhebbers ontdekten nieuwe genres en lieten de hardcore links liggen. Na een afscheidstournee gooide ook Hard Resistance de handdoek in de ring. De heren zaten echter niet stil en verbonden zich aan bands als In-Quest of Unleash The Fury. De roep om een reünie bleef echter aanwezig en de nostalgici kregen hun zin. In 2008 probeerde Hard Resistance de draad terug op te pikken en na enkele concerten besloten ze nieuw werk te creëren. Via Strength Records kwam er in 2012, liefst 14 jaar na de voorganger, een nieuwe schijf uit. En nu, twintig jaar na het ontstaan komt er deze verzamelaar. Een retrospectieve (20 years of fun, chaos andfriendship), een dubbelcd met twintig nummers. Wie niet vertrouwd is met Hard Resistance of hardcore in het algemeen, moet zeker eens luisteren naar deze dubbelaar. Alle facetten van de 'way of life' komen aan bod en ik kan stellen dat dit een geslaagde terugblik is. En het heeft me opnieuw zin doen krijgen om mijn archief eens in te duiken naar hun werk (en dat van andere hardcorebands) van bijna twintig jaar geleden...
Bart C.