Hell Spawn

Onder de naam CrownOf Thorns heeft deze band twee legendarische platen uitgebracht midden jaren negentig ("The burning" en "Eternaldeath") die hier nog regelmatig door de boxen gaan. Doordat een gelijknamige band dreigde gerechtelijke stappen te ondernemen werd de naam afgekort tot The Crown. Na die naamwisseling heb ik ze niet meer zo intens gevolgd, in den beginne van de nieuwe naam klonk het nog redelijk goed doch gaandeweg was het kalf zo'n beetje verdronken voor mij. De band splitte ook nog eens en de muzikanten gingen hun eigen weg, originele zanger Johan Lindstrand kreeg nog het meeste naam hierna met zijn One Man ArmyAnd The Undead Quartet. In 2009 zag de band weer het levenslicht en een jaar later was er "Doomsdayking" wat op gemengde gevoelens werd onthaald. Nu is er dus "Death is notdead", een woordspeling en taalkundig juist natuurlijk. Of het zou kunnen doelen op hun muziekstijl, nog steeds brengen ze hondsbrutale, melodicdeath metal met goeie riffs, bulderende schreeuwerige zang en af en toe een rustmoment in de songs die zorgt dat er geen eentonigheid is. Een band als ThisEnding komtspontaan in mijn hoofd op als vergelijking en fans van de eerste golf melodicdeath bands uit Zweden kunnen ook zeker hun hartje ophalen. Maar er is een grote doch... Bij de eerste beluistering dacht ik: 'ik moet de afstelling van de boxen toch eens nakijken of gewoon de muziek over een andere speler beluisteren want er klopt precies iets niet... Nee, hier is het ook...' Een erbarmelijk drumgeluid dames en heren, zodra het tempo de hoogte ingaat hoor je alleen maar de doffe basdrum en vooral de cymbalen kletteren maar de snaredrum, ho maar... Jongens, jongens... dit is niet meer van deze tijd zo'n productie, de gitaren en zang overstemmen gewoon alles en dit lijkt me toch straf dat de band en/of platenfirma hiermee tevreden is. De diehard fan zal het waarschijnlijk niet aan zijn hart laten komen, ik daarentegen...

78    Fozzie