Hell Spawn

Derde album van dit Britse doomgezelschap. Dit is klassiek geïnspireerde stoner / doom. Massieve riffs, een slepend tempo, zware grooves en een betoverende zangeres. Nu ja, over die vrouwelijke vocalen kan je discussiëren. Na een tijdje kan de zagerige stem wel beginnen enerveren, en net dat is de zwakte van dit album. Echte fans van de band of dit type zang zullen me ongetwijfeld tegenspreken, maar ik kreeg dat gevoel wel na twee derden van de schijf. Haar wicca-stijl past nochtans bij de duistere muziek, dat staat buiten kijf. Nu ja, ik kon me er grotendeels over zetten, want muzikaal staat de band als een huis. Denk aan een mix van Cathedral en Pilgrim met de vroege Black Sabbath, maar dan met die eerder genoemde vrouwelijke vocalen en je hebt al een idee. Als dit iets leuks lijkt moet je zeker deze schijf eens beluisteren, het zou een meer dan aangename verrassing kunnen worden. Je krijgt zes nummers voorgeschoteld, met een totale speelduur van drie kwart uur. Wie kan leven met de vocalen en wie zijn doom niet extreem depressief wenst geserveerd te krijgen, zal hier een verslavend schijfje ontdekken. Al de rest luistert best eens op voorhand naar een nummer...

77    Bart C.