Hell Spawn

Na het vertrek van frontvrouw Alissa White-Gluz naar Arch Enemy, was het zeer de vraag hoe de jongens van The Agonist dit verlies gingen opvangen. Na het voorstelen van hun nieuwe vocaliste Vicky Psarakis wist ik meteen dat de band een goeie keuze had gemaakt. Zo vind ik eigenlijk dat zowel Arch Enemy en The Agonist hierdoor een stap voorwaarts hebben gezet. Al vanaf de opener "Gates of horn and ivory" waarvoor tevens een videoclip is opgenomen, wordt de toon meteen gezet. Je hoort ook meteen de brede capaciteit van Vicky's stem. Zonder twijfel een goede keuze deze song als videoclip. De band klonk nog nooit zo gevarieerd als nu, en dit zowel vocaal als muzikaal. Ondanks dat Vicky ook heel wat schreeuwt op dit album is het toch wel duidelijk dat er wat meer voor haar cleane zanglijnen geopteerd wordt. Wat ook zeer begrijpelijk is als je haar hoort zingen. Luister maar eens naar nummers als "The perfect embodiment" en "Perpetual motion" om er maar twee uit te pikken. Het zou gewoon zonde geweest zijn indien ze Vicky zouden beperkt hebben tot enkel het schreeuwen. Ten opzichte van vorige platen is er toch wel een hele grote progressie, zo kan er met "Eye of providence" ook al een breder publiek aangesproken worden. Ik twijfel er dan ook niet aan dat deze schijf bij velen in de smaak zal vallen.
88    Filip