Hell Spawn

Een album beluisteren en bespreken waar een shred master als David Shankle aan gewerkt heeft, is geen gemakkelijke klus. Niet dat dit slechte albums zijn, verre van zelfs. Dit zijn heel vaak kwalitatieve, sterke cd's, alleen moet je er wel voor te vinden zijn. David is verscheidene jaren actief lid bij Manowar geweest en zelfs het voorrecht gekregen om een paar songs mee te schrijven met Manowar's meesterbrein Joey Demaio. Hoewel, meesterbrein... De laatste tijd raken zijn muzikale inventiviteiten geen spectaculaire hoogten meer aan... Men maakt daar veel lawaai om de stilte weg te steken die heel sterk aanwezig is in de songs. Wat DSG hier brengt is vooral voer voor gitaarfreaks. Hoe snel doet hij dit, doet hij dat... Voer voor discussie denk ik dan. Voor mij is het enkel van belang of het een goeie song is. Is de productie goed? Qua mix kon het sowieso veel beter. Het gitaarwerk komt te sterk naar voor. Drumwerk te weinig inventief. Bij dergelijk gitaargeweld verwacht ik tegenwerking van de drummer. Baslijnen hoor ik amper. Ze zijn er wel, maar eerder in functie van, niet als entiteit. Het vocale aspect heeft veel weg van bijv. Joey Belladona, mede hierdoor gaan de tracks vaak richting early Anthrax (uit de periode van "Spreading the disease") in plaats van een eigen gezicht te krijgen. Links en rechts hoor ik vlagen Chastain overvliegen. Slecht is het niet, maar potten breken gaat het nu ook weer niet doen. Ik denk dat dit bij velen zal blijven liggen, en wie het koopt zal of een fan zijn of iemand die zijn collectie wil aanvullen.

70    GUY