Hell Spawn

Met de jaren heb ik al ontdekt dat als er een hype rond een band hangt, je altijd voorzichtig moet zijn want je verwachtingen kunnen wel eens te hoog zijn. Naar mijn mening zijn de beste bands nog altijd diegenen die langzaamaan, gestaag hun fanbasis uitbreiden (of het nu mijn smaak is of niet). Dus begint een mens te luisteren met redelijk wat verwachtingen aan de derde langspeler van deze jonge garde uit Zweden. Ik ben een eerlijk man dus het moet terdege gezegd worden dat ik hun 2 voorgangers niet ken, buiten het feit dat ik ze al in de platenbakken heb zien liggen. De eerste luisterbeurt valt tegen, het lijkt een band die halsstarrig probeert oldschool te klinken en ze mixen hun death metal roots met sounds uit de jaren '70 rock en psychedelica. Doch zoals bij heel wat plaatjes verandert de mening naarmate men meer luistert. Ze beheersen hun instrumenten perfect, weten veel variatie in de songs te leggen en na een tijdje zit het wel degelijk in je hoofd. Wat mij het meeste opvalt, is de gitaartandem Adam Zaars en Jonathan Hultén die een breed geluid neerzetten met verfijnde riffs en details waardoor de plaat voorbij zoeft zonder dat je de tijd in de gaten houdt. Om te zeggen dat ik hun grootste fan ga worden is veel gezegd, maar ik ga ze zeker volgen en hun 2 vorige werkjes ook eens een luisterend oor bieden. De tijd zal uitmaken of zoveel goeie muzikale ideeën ook een groter en breder publiek zullen aanspreken, daarvoor lijkt me de raspende stem van zanger/bassist Johannes nog iets te ruw maar dat hoeft zeker niet veranderd te worden. Natuurlijk mogen de drumkunsten van Jakob Ljungberg niet vergeten worden die de verfijning van de songs perfect volgt. Hij heeft trouwens samen met gitarist Adam nog in Enforcer gespeeld. Een leuke groeiplaat die het waard is om te checken!
84    Fozzie