Hell Spawn

Lothlöryen is een Braziliaanse band en volgens hun eigen bio brengen ze power / folk /prog metal. Een hele mond vol, maar in werkelijkheid krijg je een overvloed aan verschillende stijlen. En soms is trop te veel. Misschien is de band nog steeds op zoek naar een eigen geluid, want wat mij betreft heb je hier eigenlijk te veel afwisseling. En dan is 54 minuten lang. Zo is het natuurlijk altijd iets met die recensenten. Dit is nochtans hun vierde album, de band is reeds actief van in 2002. In hun thuisland blijken ze razend populair te zijn, ze worden omschreven als de 'crazy bards' en kregen al diverse muzikale onderscheidingen. De muziek zit tussen Mike Oldfield, Clannad, Symphony X, Avantasia en Jethro Tull, met nog enkele uitspattingen links en rechts er boven op. Een mix aan stijlen, remember? Nu, op zich is de muziek niet slecht. Een beetje flets misschien. Er ontbreekt wel wat power om over power metal te kunnen spreken. En misschien te veel synthesizer. De zanger heeft een breed stembereik en dat is een voordeel omdat zijn reguliere stemtimbre na een tijdje wel begint te vervelen. De muzikanten weten van wanten maar misschien proberen ze gewoon de lijnen te ver uit te zetten. Hun eerste albums verschenen steeds bij een label, dit album komt er in eigen beheer. Of er een verband is tussen mijn gedachtengang en deze vaststelling weet ik uiteraard niet, maar ik hoop wel dat ze een label kunnen strikken. Want hoe dan ook is er een publiek voor dit 'complexe' genre. Vooral de gitaarpartijen zijn sterk. Dus wie daar mee kan leven moet zeker eens luisteren. Voor mij persoonlijk: hier had ik meer van verwacht. In deze stijl al veel beter en origineler gehoord. Jammer maar helaas.

http://www.lothloryen.com/
64    Bart C.