Hell Spawn

"Quitters and complainers"? Hopelijk bedoelt Diamond Dogs met deze aanklagende titel niet zichzelf. De Zweden brengen met dit album niet alleen hun tiende plaat uit, ze mogen er ook nog trots op zijn! Waarom zouden we moeilijk doen? Rock -'n-roll is helemaal niet moeilijk, wie daar andermaal bewijsmateriaal van wil schuift dit schijfje best even recht z'n stereo of autoradio in. Een snuifje Thin Lizzyaanse attitude en een zeker boeket van essense c'. Aerosmith kan hier zeker niet over het hoofd worden gezien, maar wat zou het? Dit is zo'n plaat die je kan opzetten als je in de stemming bent om te feesten of net als je rustig je pint wil uitdrinken rond de barbecue. Echte uitschieters zitten er hier niet bij, maar dat laat het geheel alleen maar beter aan elkaar houden; ieder nummer is een stukje van dit lekker geheel! Blues komt hier en daar om de hoek loeren en geeft de tragere, trieste nummers net dat drupje melancholie dat nodig is om de geloofwaardigheid te bewaren, een prima toevoeging! In het kort: Diamond Dogs en niet de zoveelste band die indruk wil maken met een ingewikkelde stijl, ook geen rock/metal/lounge opera maar gewoon" Quitters and complainers". Stel geen vragen, geniet hier gewoon van!

90    Thomas