Hell Spawn

Al van toen ik ze voor het eerst zag optreden op Ostendfest in 2009, wist ik dat Izegrim meer was dan de zoveelste death-thrash band. En vergis u niet, ondanks het huiveringwekkende stemmenwerk van zangeres/bassiste Marloes klinken ze in de verste verte niet als een Arch Enemy rip off. Nee, "The ferryman's end" is het vijfde album van deze Nederlandse pletwals van een band en de fans komen meer dan aan hun trekken. De opvolger van "Congress of the insane" hangt goed aan elkaar door het harde werk dat er is aan besteed. Maar dat kun je van om het even welke plaat zeggen, dus dringend tijd voor wat meer duiding bij deze stelling. Al van bij het als lyricvideo uitgebrachte "White walls" weet je weer perfect met wie je te maken hebt. De muziek en de vocalen zijn zowat met elkaar getrouwd! Dit gruwelijk huwelijk is telkens weer erg doeltreffend, mede door het gitaarwerk van Jeroen en Bart. Solo's, dreigende breakdowns, watervlugge tempowisselingen, ze kunnen het allemaal! Dat loont ook optredensgewijs, je gaat niet per toeval met Onslaught mee op tour... Dat Marloes met haar stem snoeihard kan uithalen wist ik al langer, maar op "Reclaim my identity" wacht je een passage waar ze eerst een stuk tekst brengt op een normale toon, die elke keer dat ze het herhaalt luider wordt tot de grunts weer overnemen, het effect is waarlijk immens. Het duistere verhaal dat wordt verteld op dit album, wordt visueel perfect weergegeven op de hoes. Daar wordt duidelijk gemaakt dat het wel degelijk de Schipper zelf is die aan z'n einde komt. Nou, als dit plaatje op de achtergrond speelt als dat gebeurt, kan het allemaal zo erg niet zijn! Puik werk van Izegrim, death-thrash metal op z'n vetst!
92    Thomas