Hell Spawn

Met "Five" krijgen we een vervolg op de zeer warm onthaalde "Eye of providence" die overal hoge toppen scheerde en waarvoor nieuwe frontvrouw Vicky heel veel lof kreeg. Heel leuk, maar hierdoor hadden ze ook de lat heel hoog gelegd om daar een evenwaardig vervolg aan te breien. Na een eerste paar luisterbeurten was ik al heel blij dat Vicky nog steeds heel afwisselend voor de dag komt. Wat volgens mij toch één van de grote troeven was op hun vorige plaat: de diversiteit. Aanvankelijk wordt de cd stevig geopend door "The moment", maar merkte ik wel meteen op dat de screams van zangeres Vicky wat extremer klinken dan voorheen. Zelfs ietwat geforceerd volgens mij. Op "Eye of providence" bewees ze al dat ze wel degelijk screams aankan, maar deze keer weet ze me toch minder te bekoren. De cleane zanglijnen daarentegen klinken weer glashelder en gevarieerd zoals we gewend zijn van haar. Luister maar eens naar songs als "The hunt" en "The resurrection" die weer zeer gevarieerd klinken en een genot zijn om te beluisteren. Opmerkelijkste song op deze plaat is zonder twijfel de Hozier cover "Take me to church" die er als bonus op staat en er tegelijk duidelijk bovenuit steekt. Ze hebben er echt een eigen Agonist nummer van gemaakt. Deze "Five" is op zich zeker geen slechte schijf, maar moet voor mij toch het onderspit delven voor zijn voorganger. 

79Filip.