Hell Spawn

 

ATLAS PAIN

Hell Spawn » CD Reviews » ATLAS PAIN

What The Oak Left
Scarlet Records

Atlas Pain? Nog nooit van gehoord. Logisch ook, "What the oak left" is blijkbaar hun eerste full album, eens luisteren of het wat is... En na de vierde keer dit heerlijke plaatje te hebben uitgeluisterd, drong het opeens tot ondergetekende door dat ik het ook nog mag reviewen! De hoes alleen al doet vermoeden dat het hier om metal met een heidens kantje gaat: we zien de eeuwige knoop en het logo van de band al zwevend over een schitterend half sneeuwlandschap / half bos in volle lente. Het doet wat denken aan het artwork van "Silence" van Sonata Arctica. Het straalt veel mystiek uit en diezelfde mystiek horen we in de eerste helft van de opener van de plaat, "The time and the muse". Maar zodra die eerste helft voorbij is, knallen de gitaren, keyboards en harde drums uit je speakers en is de rit écht begonnen! Niets, maar dan ook echt niets wordt door Atlas Pain aan de kant gelaten om deze plaat zo dynamisch mogelijk te maken. Meerdere keyboards door elkaar, koorgezangen, onvergetelijke gitaarsolo's en een algemene stemming in alle nummers die niet anders kan doen dan je aan het glimlachen maken. Meerdere malen moest ik denken aan bands als Wintersun en Ensiferum, maar vooral Equilibrium. Het door hen uitgebrachte "Erdentempel" is een prima referentie, als je die plaat smullen vond, kun je zonder zorgen je tanden zetten in "What the oak left". De Italianen beginnen langzaamaan ook te weten waar folk metal zoal om draait, daar is deze Atlas Pain een prima bewijs van. Ieder nummer op dit smakelijke debuut heeft z'n eigen soort aantrekkingskracht, maar mijn favoriet was al van bij de eerste luisterbeurt "The counter dance". De titel van dit lied kon niet nog beter passend zijn, wie hier geen zin van krijgt om op de toog te dansen, moet dringend zijn dosis Atlas Pain verhogen lijkt mij... Het album raast en blaast maar door zonder ook maar één moment aan kracht in te boeten, tot het epische, instrumentale "White overcast line" er nog een laatste lap op geeft. Hoewel het langer duurt dan elf minuten, vond ik dat het nog steeds te snel voorbij was! "What the oak left" heeft het stof grondig uit mijn oren geblazen en om zeker te zijn dat het allemaal weg is, ga ik het nog eens volledig opnieuw luisteren! Atlas Pain, meer van dat, per favore!

93    Thomas

CD of the month

Image FINAL COIL

The World We Inherited
Sliptrick Records
Cd van de maand februari 2024

Previous CD of the month

Here Comes The Rain
SPV/ Steamhammer
Cd van de maand januari 2024

  • CCN Systems NV
  • Instath BVBA
  • Combell NV
  • Knowledge BVBA NV

© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.

Hosting and customn CMS made by VideoStore.be and Igor VC