Hell Spawn

Het Nederlandse Sinister ontstond in het gezegende jaar 1989 en dit is hun 13e album. Van bij het begin hoor je al dat het hier opnieuw snor zit. Na een onheilspellende intro vliegt het vijftal er direct in. Compromisloze, recht voor de raapse, duistere death, zoals we hem graag hebben. Als je houdt van bands als Deicide, Cannibal Corpse of Malevolent Creation, zal je ook van dit album kunnen smullen. Neen, de prijs van de originaliteit krijgt dit album niet, maar dit is wel heel goed uitgevoerd. Wereldschokkend? Neen, ook dat niet. Maar ze komen zeker boven de gemiddelde release uit. Hopelijk krijgen ze hun line-up een beetje stabiel, want dat blijkt echt niet eenvoudig te zijn. Vocaal is dit smullen. Zanger Adrie, trouwens de enige die al de ganse tijd meedraait, heeft een krachtige strot. Zijn vocalen zijn op de voorgrond gemixt. Muzikaal is dit ook sterk, hoewel het op (toegegeven, heel occasioneel) sommige momenten een beetje te chaotisch wordt. Het tempo ligt gemiddeld hoog, maar ze weten ook te doseren. Luister maar eens naar het titelnummer. En de dreiging die ze weten te creëren op "Rite of the blood eagle" is de max. De old school invloeden zijn latent aanwezig op dit album en er zit ook melodie in. Maar eigenlijk is dit één van de betere albums van onze noorderburen. En als je vertrouwd bent met het oudere werk van Sinister wil dat natuurlijk ook al iets zeggen. Oh, ja, en het duurt net geen 50 minuten. Ideaal dus.

81Bart C.