Hell Spawn

Ergens heeft het niet veel gescheeld of dit album was er misschien nooit gekomen of het had er mogelijks heel anders uitgezien. Het vorige album "Chapter III - Stories" verscheen in 2011 en in die vele jaren tussen dat en het huidige album is er veel gebeurd binnen BTL. Zoals het opstappen van enkele bandleden, welke een zware klap was en ik denk dat het er eventjes niet zo goed uitzag voor de toekomst van BTL maar de nodige steun van echte vrienden en enkele spreekwoordelijke schoppen onder de kont zorgden ervoor dat bandleider Geert zich herpakte. De overgebleven leden vonden een partner in crime in bassist Dominic Heynderickx enkel de zoektocht naar een geschikte zanger bleek een moeilijke opdracht! Waardoor de keuze uiteindelijk gevallen is om te werken met gastzangers. Iets wat resulteerde in een veelzijdig en enorm gevarieerd album. Het toont en laat een Beyond The Labyrinth horen met meerdere gezichten! Josey Hindrix van Ostrogoth en HeartAttack is de eerste gast die het openingsnummer "The set up (Innocence presumed)" inzingt, een lekkere melodieuze rocksong die handelt over de parachutemoord van enkele jaren terug. Over de tweede track "Carry on" valt er heel wat te vertellen, het was de laatste song die Wizz Beauprez de frontman van Wizz Wizzard inzong voor hij zijn gevecht tegen kanker verloor eind vorig jaar. Deze vlotte rocksong was er ook eentje die voor het eerst aan het publiek voorgesteld werd op de man zijn begrafenis, door de vele reacties op de song kwam er ook een mooi lyric video boordevol foto's met Wizz en vrienden en/of fans. Twee bevriende gitaristen namelijk Geert Annys op lead gitaar (HeartAttack en Mystery) en Erwin Suetens (Fireforce) nemen naast Geert de gitaarpartijen voor hun rekening. Een song over doorgaan, nooit opgeven, iets wat gelde voor Wizz en voor BTL, persoonlijk een van de favorieteen van het album alsook eentje die ons op bepaalde momenten een ferme brok in de keel bezorgt! Met "Someone watching over you" krijgen we een eerste ballad, maar wel eentje om U tegen te zeggen. Met een glansrol voor zanger Oliver Wright, wow wat een prachtige stem! We zijn streng en kieskeurig qua ballades, maar dit is er eentje die kan tellen, hier is trouwens ook een videoclip voor geschoten! Op lead gitaar treffen we de Amerikaanse Tara Lynch, die i.p.v. lekker te shredden zich van een heel andere kant mocht laten horen. "Prince of darkness" laat BTL van een andere kant horen en gaat meer de rock opera tour op met een ferme knipoog richting Kamelot. Op zang Colin Flynn die later nog es hetzelfde kunstje overdoet met "Fall of the raven" en daar zelfs "Prince of darkness" nog iets overtreft! Op beide songs zijn ook het Nox string quartet te horen en op "Fall of the raven"  treffen we ook nog Dushan Petrossi aan op lead gitaar. Met "Liberation day" gaat men een beetje de pop rock tour op, aardig tot best leuk en mooi ingezongen door Geoffrey Tarallo. Met "Shape shifter" zijn we lekker halverwege en mag Tony Carlino van Max Pie zijn ding doen en dat doet hij zeer goed, lekker nummer. Zoals de band het zelf graag verkondigd is "Can't get over you" hun Whitesnake song. Tara Lynch wederom op lead gitaar en Chitral Sompala (ex-Avalon, Ex-Firewind...) op zang. Zeer geslaagd. Vier gasten en enkel Geert zijn te horen op "If you believe". David Reed Watson (Kill Ritual) op zang, Tommi M. (The Milestones) op drums, Bob Goo op de bas en Geert op gitaar en key's, Tara Lynch stond in voor de gitaarsolo. Het zeer mooie "Salve Mater" gaat over het gelijknamige psychiatrisch instituut waar de band al eerder een videoclip opnam voor "Healer". Op zang Filip 'Flyppe' van Fireforce die we eens van een heel andere kant te horen krijgen en Geerts dochtertjes Louise en Elena verzorgen de stemmen van het kinderkoor, zeer... zeer mooi. "Fall of the raven" hebben we al benaderd, dus komen we bij de volgende ballad: "Waiting for the dawn", welke eigenlijk meer een soort van power ballad is. Op zang John Ferreira van As The World Burns, een behoorlijk heavy zanger die tot mijn verbazing dus een kalm nummer moest inzingen. Het resultaat is verbluffend en zeer leuk is hoe John er toch zijn eigen draai en twist weet aan te geven met zelfs een lekkere heavy scream op het einde. Ook hier treffen we het Nox string quartet terug aan en ene Brian Copp op lead gitaar. De man met de mooie stem Oliver Wright mag met "Virtual connection" het album in schoonheid afsluiten. Wat een mooie, warme stem heeft die vent zeg. "The art of resilience" is een sterk, powerfull en zeer gevarieerd melodieus rock album geworden met een avontuurlijk randje. 12 songs voorzien van kop en staart en ze gaan lekker gepaard met een uitstekende sound. Puike prestatie! Aanrader en geef het album desnoods enige tijd, je gaat veel mooie dingen ontdekken!

87Nico