Hell Spawn

Dit is Noorse female fronted prog rock. Jammer genoeg is White Willow een beetje in het zelfde bedje ziek als zovele andere groepen die denken dat ze gaan scoren door een zangeres in de spotlights te plaatsen. De zangeres heeft een heel lieftallig stemmetje, maar om hierdoor een goede metalzangeres te worden... daar vrees ik voor. Nu ja, de muziek op zich kan je ook omschrijven als flets, zoutloos. Zeker de eerste twee nummers zijn gewoon popsongs. In het derde nummer hoor je wat dreiging. Andere nummers deden me eerder denken aan "Don't cry for me Argentina" of Japanse poppetjes. Oh, ja, ik moet toegeven dat de bio al heel wat verklaart. Zelf omschrijven ze de muziek als 'Noorwegens exponent van art-rock'. En één van de kenmerken van dit nobele genre blijkt het uitrekken te zijn van popsongs en er nog wat rare instrumenten bij te gebruiken. De spacy synthesizerklanken zullen wel wat liefhebbers kunnen bekoren, net als de occasionele iets steviger gitaarpartijen die je kunt mee grissen. De uitgesponnen stukken in "A scared view" zijn nog best te pruimen. De cover van "Animal magnetism" (Scorpions) is geslaagd, het vergt ook wel lef om bijvoorbeeld blaasinstrumenten te gebruiken in dit nummer. Op zich is "Silver and gold" een prachtig rustig nummer, maar het heeft nul komma nul met rock of metal te maken. Wie houdt van wat melancholie in combinatie met speciale muziek, en vooral een open geest heeft en eens graag naar iets anders luistert, kan hier wel een leuk album in huis halen. Maar verwacht dus geen doorsnee metal, want dan ben je er aan voor de moeite. Maar dat er een publiek bestaat voor dit genre, daar ben ik van overtuigd.

65Bart C.