Hell Spawn

Vendetta was één van de zovele Duitse thrashbands uit de Jaren '80. Hun eerste album, "Go and live..." verscheen in 1987, een jaar later gevolgd door "Brain damage". En het zijn net die twee albums die Massacre opnieuw uitbrengt. Massacre is trouwens niet de enige of eerste maatschappij die ouder werk van deze band terug in de kijker zet. Ergens wel het bewijs dat we hier sowieso met kwaliteit te maken hebben. Want als je spreekt van een band die ondergewaardeerd of miskend was, is dit een schoolvoorbeeld. In 1990 gaf Vendetta er de brui aan, maar zovele jaren later kenden ze een doorstart. Begin dit jaar kwam trouwens hun vijfde album uit. Beide re-releases werden kwalitatief onder handen genomen en krijgen als bonus één live nummer. Muzikaal zit dit tussen de oude Helloween, Tankard, Destruction en Sodom. Het is sowieso leuk om terug in die periode te gaan vissen en Vendetta heeft twee stevige albums afgeleverd, met alle kenmerken van het genre. Ik heb eigenlijk geen idee waar het destijds fout ging voor deze Duitsers. Ze hadden echte diehard fans maar het grote publiek liet hen grotendeels links liggen. Bij bepaalde nummers kan ik me inderdaad iets voor de geest halen waarom Vendetta nooit een supergroep werd, maar de meeste nummers hebben echt de klasse en het charisma van de namen die later wel konden doorbreken. Het geluid klinkt (vooral op het debuut) nogal hol, maar dat kan natuurlijk een bewuste keuze zijn. De gitaarsolo's zijn zeker van een hoog niveau, het tempo wordt grotendeels in de hoogste versnelling gehouden met enkele terugschakelmomenten en de zang is kenmerkend. Een meer dan verdienstelijke subtopper is Vendetta zeker, dat wel. Misschien was hun timing of tijdsgeest toen niet optimaal, toch ben ik blij met deze heruitgaven. Liefhebbers van Bay Area thrash, Duitse thrash of het betere riffwerk in het algemeen moeten zeker eens luisteren. Het debuut is misschien iets authentieker, waar op de tweede schijf duidelijk meer aandacht besteed werd aan de productie en al eens meer buiten de lijntjes gekleurd werd. Leuk om nog eens te horen of om te herontdekken. Of om andere schijven uit die periode eens opnieuw te beluisteren...

Bart C.