Hell Spawn

De Noren van Execration hebben, sinds hun ontstaan in 2004, een serieuze muzikale evolutie doorgemaakt. In de beginperiode speelden ze thrash, maar geleidelijk aan gingen ze meer Amerikaans georiënteerde death spelen. Ondertussen ligt hun stijl een beetje vast, hoewel ik daar mijn reserves bij heb op deze schijf. Dit vierde album gaat grotendeels door waar voorganger "Morbid dimensions" stopte. Het is hard, dynamisch en je hoort muzikale twists. Veel muzikale twists. Luister maar naar "Hammers of vulcan" en je begrijpt wat ik bedoel. De vele rustige stukken zorgen voor voldoende afwisseling, maar Execration weet wanneer ze terug vol op het gas moeten. Er staan ook twee instrumentale nummers op dit album, wat ook minder voor de hand ligt in dit genre. Nu ja, het zijn eerder korte stukken. In totaal krijg je zo 9 nummers met een totale speelduur van 42 minuten. Niet bijster lang, maar liever zo dan op te vullen met enkele minderwaardige songs. Execration weet gevat en bij momenten origineel uit de hoek te komen. Wie houdt van death met diverse invloeden en met een onorthodoxe aanpak moet zeker eens luisteren. Wat me wel opviel is dat er zoveel variatie zit tussen sommige nummers dat je soms de indruk hebt dat er een andere band aan het spelen is. Het ene nummer is meer black-georiënteerd, een ander zit meer in de doomsfeer, en zo kan je nog enkele dingen aanhalen. Positief dus voor liefhebbers van variatie, maar soms kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ze toch nog wel ergens een beetje op zoek zijn naar hun definitieve stijl...

78

Bart C.