Hell Spawn

Eerste band van de dag was het behoorlijk jonge metal core gezelschap Avarus (7), enerzijds een verfrissing qua genre want het stevigere genre kwam dit jaar anders niet te veel aan bod. Het gebodene was niet slecht, maar met alle respect, de jongens klinken als 13 in een dozijn, cleane zang en dan wat gebrul erop... De cleane vocals van hun kant waren wel uitstekend, maar toch proberen het over een iets originelere boeg te gooien en het komt misschien nog goed voor deze jongens.

Hierna was het de beurt aan Quiet The Thief (8) ons voorheen onbekend, maar het viertal wist ons aangenaam te verrassen. Het deed ons wel nogal vaak aan The Almighty gedurende hun beginperiode denken. Vooral de song "Feed the wolf" spookte nog lang door ons gedachten. Goeie band, alleen nog wat werken aan de wat statische performance, voor de rest niks dan lof!

Een ferm staaltje Britse heavy metal kregen we van Midnight Prophecy (9) de band bestaat nog maar een paar jaar, maar ze hebben alles in huis om heel wat groter te worden, uiteraard is die andere grote Britse band een grote invloed. Iron Who? De songs die de band bracht waren er geen van een drietal minuutjes, maar heuse en ferme metal composities waar vooral "The ridge" een ferme indruk op ons wist te maken. De band is bezig aan hun debuut, en daar zijn we zeer benieuwd naar. Zanger Craig Cairns die we vrijdag ook al aan het werk zagen, leverde hier een top prestatie. Zonder meer een van de hoogtepunten van de dag!

Hierna was het de beurt aan Voodoo Blood (8,5), welke net als Midnight Prophecy door een locale vriend hoog werden geprezen. Hun genre omschrijven ze als 'Blues on steroids'... dat laatste ging alvast op voor zangeres Kim. Als een bezetene raasde ze over het podium, begaf zich onder het publiek en liep lekker uitdagend over de tafels voor het podium die niet mochten betreden worden... Het was heel leuk en zeer entertainend. Muzikaal ook best leuk, maar het was bij momenten nogal veel van hetzelfde, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.

Hierna was het de beurt aan Dorja (8,5) we zagen de dames vorig jaar nog op het akoestische podium, deze keer mochten ze hun soulvolle rock op het hoofdpodium brengen. Een week of twee terug zagen we ze nog in eigen land de pannen van het dak spelen in de geboortestreek van drumster Anna. De dames rockten er lekker en relaxt op los en de prachtige soulvolle (sexy) hese stem van zangeres Aiym bracht alles naar een hoogtepunt. Zowat het ganse album passeerde de revue alsook 2 leuke covertjes, "Helter skelter" en Led Zeppelin's "Whole lotta love". Lekker...

Fragile Things was niet direct ons ding en we lieten deze aan ons voorbij gaan om de innerlijke mens wat te gaan versterken. 

Ryders Creed (8,5) heeft net hun fantastische debuut afgeleverd en we moeten toegeven dat ze live ook hun mannetje stonden. We hebben er helaas een klein stukjes van gemist, maar wat we er nog van gezien hebben, was meer dan dik in orde. Zanger Ryan Hulme is een goeie frontman met een ferme stem die vaak en graag zijn publiek bespeeld. Schitterende rock band waar we nog van gaan horen!

Het was al een hele tijd geleden dat we Falling Red (8,5) nog eens live aan het werk zagen. De band heeft onlangs hun nieuwste langspeler "Lost souls" uitgebracht en is zonder meer hun beste werk tot nog toe. Ook live is de band er heel wat op vooruit gegaan. Een lekker oudje als "We escaped a cult" en nieuwere songs als "My town my city" of hun recente single "Hell in my eyes" gingen er lekker in! Schitterend optreden!

En dan was het natuurlijk tijd voor de headliner van dag 3, niemand minder dan Massive Wagons (9), de band heeft in hun nog niet zo lange bestaan al een heuse live reputatie opgebouwd en een ganse resem fans achter zich. Helaas was hun nieuwe langspeler "Full Nelson" nog niet uit. Maar uiteraard passeerden er al heel wat songs uit de te verschijnen cd. De eerste twee albums waren uiteraard ook niet vergeten "Red dress", "Nails" of het sublieme "Ratio" welke de al hete zaal naar een explosief hoogtepunt bracht. Frontman Barry bleek totaal geen last te hebben van de warmte want hij sprong en danste rond alsof het allemaal niks was. Fantastische afsluiter van een fantastisch weekend! 

Ondanks dat we de optredens op het akoestische podium meestal skippen, zijn we wel gaan kijken naar die van Gemma Fox en Stephen Platt van Collibus (9). Voor ons de grote toppers op het akoestische podium van het weekend. Drie schitterende sets van telkens 15 minuten (eentje extra omdat iemand er niet tijdig kon geraken). Collibus materiaal en uitaard ook enkele covertjes. Hopelijk volgend jaar terug maar dan eens op het hoofdpodium aub!

Afsluiter op het akoestische podium waren Phil Ireland en Pete Hicks met Breaking Waves (8,5), de heren speelden vroeger nog samen in het helaas heengegane Exit State. Phil als frontman hadden we nog niet gezien, maar hij kwijtte zich uitstekend van zijn taak, wat eigen nummers alsook Neill Young's ietwat aangepast "Keep on rocking in the free world" omgetoverd tot "Keep on rocking SOS fest". Helaas werd hun set ietwat korter geschroefd omdat men iets achter zat op schema. Geen probleem, volgend jaar gewoon terug toch!!!!

Nico