Hell Spawn

Waar de vorige worp van Mr Stephen Pearcy ("Smash" - 2017) nog net teveel van hetzelfde was, brengt hij met zijn nieuw liefdeskindje toch wat meer variatie. Ondanks de link naar James Bond in de titel is dit album meer dan een knipoog naar 007. Het is een zalige stap terug naar de jaren waarin Ratt over de muziekwereld heerste. Bij het beluisteren van de 11 songs waan je je terug in de jaren 80. Spandex, haarlak, wulpse meiden waren schering en inslag bij de optredens. Een aantal songs op dit schijfje brengen je ook terug naar Arcade, één van de vele bands waar Stephen Pearcy lid van was en jammer genoeg van de radar verdween tijdens de opkomst van grunge. Het is deze schreeuwlelijk zijn vijfde solo album en het is zonder twijfel zijn sterkste album tot nu toe. Moderne elementen worden afgewisseld met de typische sound van de jaren 80. Als de bad boy van rock-'n-roll deze kwaliteit van platen blijft afleveren, dan kan hij nog jaren mee. TOP!!

88