Hell Spawn

Holocaust was één van de vaandeldragers van de NWOBHM. Zeker in het begin van de jaren '80 waren deze Schotten heel populair. Zovele jaren later is dit hun tiende album. Enkel zanger / gitarist John Mortimer is nog aanwezig van het eerste uur, maar sinds 2003 speelt het trio nog steeds in dezelfde bezetting. Wat dit album betreft, het is toch even wennen. De traditionele elementen zijn nog wel aanwezig, maar er wordt ook wel wat geëxperimenteerd. Niks mis met vernieuwing natuurlijk, maar ik moest soms toch de wenkbrauwen fronsen. Verwacht dus niet de herkenbare sound uit de jaren '80, maar wel een nieuwe, andere band. Daar komt het op neer. Het diepe stemtimbre kan me sowieso bekoren en op dit album worden vooral de gitaren naar voor gemixt. Ze bewijzen onder andere op "Ishtar" dat ze meerdere stijlen aankunnen. Er zit dus behoorlijk wat variatie in deze nieuwe schijf. "Astaroth" is lekker duister, "Solaris" is echt mijn ding niet en "Natural state" is speciaal op zich. Ik vind dit eerlijk gezegd voor het grootste deel een knap album, hoewel diehard fans die dwepen met de beginperiode me mogen tegenspreken. Ze hebben zeker een punt. Op sommige nummers gaat Holocaust er toch een beetje over met hun speciale aanpak. Anderzijds, het heeft een lekkere donkere ondertoon en het is eens iets anders. Dus je oordeel zou wel eens van heel diverse factoren kunnen afhangen. Oogkleppen af, koptelefoon op en genieten. Ook van het artwork trouwens. Of teruggrijpen naar het oude materiaal...

82