Hell Spawn

Niet te verwarren met de Canadese band, deze Necronomicon. Deze Necronomicon is een internationale band waar de ex-drummer van Exciter op de drumkit zit. Hun songs hebben een meer open sound en hebben meerdere aanknooppunten voor metalheads die zowel into power metal zijn als voor deze die puur op thrash inzetten. De agressie is wel fenomenaal, maar niet overweldigend, het is niet zo dat het allesoverheersend is of verzwelgend. Er komt niet echt een muur van geweld op je oren af. Er is een mooie balans in de agressie en in de melodie gevonden waardoor dit een heel verteerbaar album is geworden. Wees er echter wel voor beducht dat het niettemin een in your face schijf is die compromisloos is geschreven. Het dubbele basdrum gebruik van Rik Charron zorgt voor die onderliggende stuwing en is kenmerkend voor een high velocity injection. En tegelijkertijd, als de gitaren in een hogere versnelling gaan, gaat de pedaal van de dubbele basdrum naar beneden zodat er een situatie komt van evenwicht. De muur van geweld die dan zou gebouwd worden, wordt hierdoor deels tegengehouden. Het creëert een meer open geluid, noem het volatiel. Alsof gitaren en drums een 'question and answer' spel spelen. Dergelijke dingen houden het aangenaam voor een luisteraar, levend i.p.v. steriel en eentonig. Dat voor een dergelijke cd een minutieuze mix nodig is, dat staat boven kijf. Achim Köhler levert hier wederom een parel af op dit vlak. Haarscherp hoe hij het geheel in zijn vaste vorm heeft gegoten. Haarscherp en zuiver! Net als de mastering trouwens! Uitschieters zijn: "The unnamed", "Purgatory", "Wall of pain" en "Spilling blood".        

85