Hell Spawn

Nog geen jaar na "Sorella minore" (zo lijkt het toch althans) is Teramaze hier opnieuw met "And the beauty they perceive". Om maar meteen in huis te vallen... dit is een geheel ander album geworden dan het voorgaande "Sorella minore". Stond daarop een breed scala aan speelstijlen en vooral veel progressieve invloeden, dan hebben deze op de nieuwe plaat plaatsgemaakt voor songgerichte structuren met weloverwogen vocale lijnen. Dat is op zich zeker niet verkeerd, zeker niet met de kwaliteiten van de heer Wells (waar we fan van zijn), zowel als songwriter, producer, mixer, gitarist en zanger. Dat er bij de heer Wells een aantal hoekjes af de kantjes geschuurd zijn nemen we er met plezier bij, hij is nu eenmaal Australiër en we weten allemaal dat eilandbewoners er andere manieren op nahouden. Maar goed, we wijken af, terug naar "And the beauty they percieve". Ditmaal is er plaats voor 9 tracks waar er, zoals al geopperd, vooral gewerkt wordt op melodie en goed klinkende vocale lijnen. De progressieve tonen worden grotendeels achterwege gelaten (met uitzondering van het afsluitende "Head of the king" en nog wat schaarse momenten in andere songs. Vooral de groovende tracks als "Modern living space"(die toch ook ruim 10 minuten klokt) en "Blood of fools" en het spacy, heavy "Search for the unimaginable" zijn uitschieters. Eigenlijk bevat deze plaat geen zwakke momenten en staat alles perfect op zijn plaats, alleen missen we hier een nummer zoals "Sorella minore". Maar het niveau op de vorige plaat was zo indrukwekkend hoog dat we hier weigeren om deze plaat af te doen als een mindere schijf, wel eerder een verschillende. En dat siert en staat Teramaze! En daar moeten wij, recensenten, ook begrip en vooral respect voor opbrengen. Dus opnieuw een topplaat van deze heren, alleen niet geschikt voor iedere Teramaze fan. Maar ons hebben ze wederom overtuigd!

89