Hell Spawn

De band waar het voor Ronnie Romero allemaal zowat mee begon is Lords Of Black, waar hij samen met gitarist/songwriter Tony Hernando de sterren van de hemel zong op "Alchemy of Souls -Pt.1" en uiteraard het gelijknamige debuut, waarbij een fronsende norse man uit Engeland genaamd Richie Blackmore de kwaliteiten van Romero onder ogen (en vooral oren) kreeg en de goede man terstond inlijfde bij de reïncarnatie van Richie Blackmore's Rainbow. De ster van Romero was rijzend (A highway star was born) en onze Ronny voelde zich zeker niet te beroerd om in verschillende potten (of liever op verschillende platen) van diverse artiesten te gaan zingen. In zoverre zelfs dat een Romeroverkill zich bijna opdrong. De laatste plaat met Vandenberg konden we hierdoor zelfs maar matig appreciëren, maar ook dat was alweer van korte duur en ondertussen heeft een Zweedse klaploper die al even springerig van band naar band gaat genaamd Mats Léven zijn plaats ingenomen bij de Hollandse schilder annex Bert Heerink hater. (Goede afspraken maken goede vrienden, niet?) Maar we verliezen hier even de focus, want het gaat hier over Lords Of Black. En die brachten even geleden met "Alchemy of Souls - Pt.2" wél een knaller van een schijf uit. Opnieuw voorzien van een knallende powermetalsound door de heer Roland Grapow gaat deze plaat heel erg richting diens Masterplan, maar met dien verstande dat deze plaat kan wedijveren met de eerste platen van Masterplan, ten tijde van de eerste Jorn en Mike Dimeo platen. Sterke composities als "Maker of nothingness" en "Bound to you" brengen het beste van de hedendaagse powermetal boven, zonder excessen richting onaangepaste stijlen zoals veel andere 'powermetal' bands deze dagen plegen te doen. Snelle flitsende riffs worden afgewisseld met krachtige vocalen en dito melodielijnen. "Mind killer", "Death dealer" (zonder Ross the boss) en vooral onze favoriet van deze plaat "Fated to be destroyed" knallen de stoel vanonder ons achterste en afsluiter "Sympathy" sluit na dik 66 minuten deze formidabele schijf af. Hulde voor dit werkstuk, en wetende dat de band ondertussen de opvolger al aan het inblikken is, kijken we met veel goesting uit naar wat ons nog te wachten staat van Lords Of Black. 

88