Hell Spawn

Den Jeff Scott Soto is hier opnieuw met een volgende plaat. Indien u de goede man niet kent hebt u de afgelopen 30 jaar ongetwijfeld op één of andere duistere planeet doorgebracht, ver weg van ons melkwegstelsel, of bent u doof geweest, of geen interesse gehad in klassieke metal, AOR en alles wat daartussen zit. De man luisterde illustere platen op van onder andere Axel Rudi Pell, Yngwie Malmsteen, Soul Sirkus, Takara en vooral 's mans halve eigen groep Talisman. Daarnaast zong ie live onder andere bij Journey en heeft hij een adoratie én een eigen Queen tribute band. Den Jeff vond het op zich wel een leuk idee (gebeurt wel vaker als het je eigen idee is uiteraard) om zijn eerder uitgebrachte vocale hoogstandjes te delen met andere topzangers en u raadt het nooit, platenmaatschappij Frontiers was onmiddellijk te vinden voor dit werkelijk uitmuntend idee. Op deze "The duets collection vol.1" gaat den Jeff volop de (vocale) concurrentie aan met onder andere Erik Martensson (Eclipse) op opener "Livin' the life" van de RockStar film, een lekkere up-tempo rocker die de toon zet voor het vervolg. Dino Jelusic, de veelvraat van het moment, mag den Jeff vergezellen op "Don't let it end", oorspronkelijk terug te vinden bij ene Angry Kalksteen (in het Zweeds Yngwie Malmsteen), terwijl de Talisman periode uiteraard met de meeste aandacht gaat lopen middels "Mysterious" (met Eric Martin van Mr.Big), "I'll be waiting" (met Alerio Netto) en "Colour my XTC" met die andere stilaan veelgevraagde Renan Zonta. Tussendoor wordt ook de periode bij Soul SirkUS uit de doeken gedaan met een prachtige versie van "Coming home" met drummer/wereldzanger Deen Castronovo en de Neal Schon/Soto samenwerking van "Believe in me" wordt geweldig vertolkt door Nathan James (Inglorious) en den Jeff. De versie van Axel Rudi Pell's "Warrior" met huidig zanger Johny Gioeli voegt weinig toe aan het origineel. De plaat sluit af met een knallend duet tussen Soto en nieuwe Vandenberg zanger Mats Léven. Concluderend een mooie luisterschijf met goede versies, en naast het vocale topwerk van (vooral) de gastzangers (waarbij stilaan duidelijk wordt dat den Jeff toch al even over zijn hoogtepunt heen is) valt vooral het uitstekende flitsende gitaarwerk op, opnieuw door Jorge Salan van JSS's soloband. Kortom, feel good record en zonder schroom aan te schaffen. Op naar deel 2.

83