Hell Spawn

Toen "Focus" in 1993 op de wereld werd losgelaten wist menig muziekkenner dat we hier niet met een doorsnee bandje te maken kregen. Progressieve jazz/deathmetal was een vrij goede omschrijving voor de muziek die het toenmalige viertal uit Miami, Florida ten gehore bracht. Een tweede album zag pas het daglicht in 2008 onder noemer "Traced in air". De krachtige death metal vocalen die nog alomtegenwoordig waren op het debuut vervaagden meer naar de achtergrond. Nog eens zes jaar later (2014) was er op "Kindly bent to free us" geen spoor meer te bekennen van de ruige stem. Anno 2021 is er eindelijk het lang verwachte en vierde album "Ascension codes". Paul Masvidal is ondertussen het enig overblijvend lid van de originele bezetting van het eerste album. Spijtig genoeg moesten we in 2020 afscheid nemen van zowel drummer Sean Reinert als van bassist Sean Malone. Reinert stierf een natuurlijke dood en Malone stapte zelf uit het leven. In 2015 had Reinert echter al gebroken met Masvidal en het was toenmalig Trioscapes en Nova Collective drummer Matthew Lynch die aangetrokken werd om bij Cynic de trommelvellen te gaan bespelen. Een hele opdracht om in Reinert zijn schoenen te treden maar Lynch is een begenadigd drummer, getuige zijn onnavolgbare loopjes en octopussenwerk op deze vierde nieuwe schijf. Ook Malone laat een leegte na maar een zekere Dave Mackay die de bass synthesiser en keyboards bespeelt, weet zich met stijl van zijn taak te kwijten. De muziek van de hedendaagse Cynic kan best omschreven worden als een synthese van alles wat geweest is maar dan zonder de heavy vocalen. Paul Masvidal neemt alle zuivere zangpartijen voor zijn rekening met hier en daar wat hulp van de vocoder. Wederom zijn de typische herkenbare Cynic riffjes aanwezig maar deze keer is er ook meer plaats gemaakt voor luchtig toetsenwerk. Ik zou het een soort van 'speelse' prog-jazz-metal durven noemen. Masvidal, die de laatste jaren nogal duidelijk geïnspireerd is geraakt door wat er zich in het heelal afspeelt en dan meer bepaald het buitenaardse, laat dit duidelijk doorklinken in de muziek. Paul neemt je mee op een reis door zijn universum dat afgeladen vol zit met zweverige gitaarpartijen en hemels dromerige licks. "Focus" is en blijft de Cynic plaat bij uitstek maar deze "Ascension codes" is er ook eentje die kan tellen. Voor fans van uiteraard Cynic, Ayreon en in zekere zin ook voor de Rush-liefhebber die niet vies is van een streepje progmetal. 

87