Hell Spawn

Derde schijf van dit viertal uit het Amerikaanse Boston, om de drie jaar brengen ze precies iets nieuws uit. Hun muziek in een hokje steken is niet evident, want zelf stellen ze dat ze uitersten willen samenbrengen. Daardoor hoor je eigenlijk een mix van shoegaze, prog, post-metal en black in een combinatie van emotie en agressie met de ruimte als rode draad. Van bij het eerste nummer moest ik aan Devin Townsend denken maar met een zijsprong naar Alcest, Intronaut, Animals As Leaders en Deafheaven. Een band als Periphery of Coheed And Cambria komt als referentie ook aardig in de buurt. Dat deze soort muziek niet voor iedereen even toegankelijk is kan ik me voorstellen. De nummers hebben wat tijd nodig om te bezinken en dat heeft ook te maken met het stemtimbre van zanger Brett, dat voor sommigen zagerig kan overkomen. Maar eens je de klik maakt, besef je wat voor een knappe plaat dit eigenlijk is. Het is pas na enkele luisterbeurten dat je merkt wat voor een rasartiesten dit zijn, en hoeveel emotie en zelfs bezwering er in de stem zit. "Sedative" bijvoorbeeld, een nummer met bijzonder stevig drumwerk en heerlijke riffs in combinatie met een popstemmetje groeit uit tot een echte topper. Het is allemaal behoorlijk origineel en het is heel goed uitgevoerd. Het zou me niet verbazen dat muziekliefhebbers die hun metal graag wat specialer hebben, deze schijf in hun jaarlijstje zullen opnemen.

83