Hell Spawn

Meneer Graham Bonnet brengt zijn derde elpee uit onder de naam Graham Bonnet Band. Dat deze meneer geen stilzitter is dat weten we al eventjes natuurlijk. Met zijn 74 jaar jong is hij nog altijd graag van de partij en blijft hij nog steeds zo herkenbaar met zijn stemgeluid. De Graham Bonnet Band vond zijn ontstaan in 2015 en bracht intussen in 2016 het debuut "The book" en in 2018 "Meanwhile, back in the garage" uit. Een paar albums waarin Graham Bonnet reflecteert op zijn afgelopen carrière. En daar is heus heel wat te reflecteren want deze beste meneer heeft toch wel serieus wat op zijn CV staan. Alcatrazz, Impellitterri, Michael Schenker Fest, Michael Schenker Group, Rainbow... Telkens kon meneer Bonnet ons verblijden met zijn overherkenbaar stemgeluid, wij zijn fan! Eigenlijk was Bonnet opnieuw bezig met een nieuwe plaat voor Alcatrazz, na hun comebackplaat "Born innocent" uit 2020. Maar ergens moet het daar misgelopen zijn, want op de laatste Alcatrazz die vorig jaar het licht zag zingt niemand minder dan Doogie White. Een vreemde zet want voor ons is Graham Bonnet dé enige echte zanger van Alcatrazz en niet Doogie White... Dit gaf Bonnet natuurlijk weer wat ruimte om een derde plaat met Graham Bonnet Band te maken. Net zoals op de vorige twee platen wordt hij hier bijgestaan door zijn twee partners in crime Conrado Pesinato op de gitaar en Beth-Ami Heavenstone op de bas. De plaat start met "Imposter", meteen horen we hier die typische stijl waar we Graham Bonnet graag bij horen zingen. Een stevige en goede opener die ons wat doet denken aan de "Born innocent" plaat van Alcatrazz. De stevige toon wordt aangehouden en brengt het opbouwende "Twelve steps to heaven" welke zich omzet naar een even goede song als de opener. Eén van onze favorieten hier vanwege het refrein dat enorm blijft plakken. "Brave new world" krijgt de ondersteuning van gitarist Roy-Z die we kennen van onder andere op de Halford en Bruce Dickinson platen. Van het stevige toontje waar we daarstraks over spraken is hier minder sprake, we krijgen een meer old school feeling. Maar "Uncle john" zogt dan weer voor de zwaardere gitaren ondersteund met de typische orgel keyboards. Van Nonkel John gaan we voort met "Day out of nowhere" gevolgd door "The sky is alive", het tempo blijft hoog, misschien had dit wel evengoed de nieuwe plaat van Alcatrazz kunnen zijn? Wie weet... Soms lijkt het er inderdaad sterk op. "David's mom" is dan weer een rock and roll pop-achtig nummertje, voor ons misschien wel het minste van deze plaat. "When we're asleep" trekt dat weer volledig recht, hier krijgt meneer Bonnet de hulp van John Tempesta die we kennen als voormalig drummer van Exodus, Testament, White Zombie, The Cult... en Mike Tempesta van Powerman 500. Nog meer gasten op "It's just a frickin' song" want hier komt Don Airey ons verblijden met zijn Deep Purple/Rainbow-achtige keyboard/orgel geluiden. Ook Jeff Loomis, die we natuurlijk kennen van Nevermore en Arch Enemy, is van de partij bij de song "Jester". Toch wel één van de stevigste songs op de plaat, ook samen met de 2 openers bij onze favorieten want dat stevig toontje gaat meneer Bonnet wel heel goed af.  "Suzy" brengt ons dan weer helemaal iets anders... Een orchestraal nummer. Het zou zou passen voor de volgende Disney-film ;) Misschien een carrièreswitch voor Bonnet? Dit is minder ons ding, maar los daarvan is dit een topplaat van een mooi niveau! Nog steeds een sterke prestatie van Graham Bonnet voor zijn toch wel minder jonge leeftijd! 

85