Hell Spawn

Awel, ik wacht nog steeds op het antwoord op deze beklemmende vraag. Een vreemde opening voor een review? Misschien wel, maar ik bedoel maar dat dit album niet zo pittig is als de titel doet vermoeden. Het vijfde album van Avatarium, het debuut bij AFM trouwens, mist in eerste instantie wat pit. De band werd oorspronkelijk opgericht door Leif Edling (Candlemass), maar om gezondheidsredenen gaf hij de fakkel door. Het Zweedse vijftal brengt een mix van poëtische doom, rock en duistere metal. De muzikanten weten van wanten en ze beschikken over een bijzonder goede zangeres. Er zijn raakvlakken met bands als Krux, Candlemass en Solitude Aeternus maar de nummers klinken door de vrouwelijke zang veel lieflijker en minder dreigend. Op zich is dat geen probleem natuurlijk, het is gewoon anders. Sommige teksten zijn nochtans pittig maar het lijkt gewoon minder morbide door de knappe zang. Luister maar naar het titelnummer. Dat heeft ergens nog radiopotentieel. Dit album heeft zeker enkele luisterbeurten nodig vooraleer het potentieel duidelijk wordt. De eerste keer was ik behoorlijk ontgoocheld, het leek een verzameling slaapliedjes. Maar ondertussen, met een bijgestelde visie en verwachtingspatroon, moet ik toegeven dat dit een (rustig) pareltje is. Er zit zowel tristesse (versterkt door de cello) als hoop in de muziek en Avatarium heeft er duidelijk voor gekozen om een eigen geluid te creëren, waardoor ze de mainstream minder volgen. Het is misschien niet meer de vrouwelijke Krux, zoals ze in het begin wel klonken maar een op de keper beschouwd getalenteerde doomband. Voor mij is "God is silent" het beste nummer...

80