Hell Spawn

Opgericht in 2014 en aangekondigd als een Amerikaanse band, toch is zanger Alberto Zamarbide (ex-Logos/V8) van Argentijnse origine, alsook drummer Jorge Iacobellis (ex-Hirax/Final Deree). Meer bekende namen in Primal zijn gitarist Glenn Rogers (Deliverance, Final Decree en ex-Hirax/Steel Vengeance/Heretic/Viking/Vengeance Rising), Cesar Ceregatti uit Brazilië vervolledigt de rangen als bassist, ook hij is nog actief in LA thrash metal formatie Final Decree, en voormalig lid van Steel Vengeance). "Humachine" is de tweede langspeler die in hoofdzaak de traditionele heavy/power metal richting uitgaat, fanatiekelingen van het thrash genre worden zo nu en dan ook in de watten gelegd. De frontman van dienst heeft een niet alledaagse stem, het timbre waarmee hij de songs ten gehore brengt kan je niet meteen gaan vergelijken met anderen. Op zich een meerwaarde voor de band, alhoewel het niet ondenkbaar is dat velen aan dit soort klankkleur zullen moeten wennen. Haak dus niet meteen af en geef het wat tijd indien nodig is de boodschap. Het herkenbare gitaarwerk van Glenn klinkt als vanouds, hij is een zeer verdienstelijke muzikant die zelden of nooit teleurstelt, topmuzikant zondermeer! De verdomd goede klank hebben we te danken aan GRAMMY Award winnaar Ignacio "Iggy" Elisavetsky uit Buenos Aires. Zijn palmares ziet er best wel indrukwekkend uit, moet je zelf maar eens gaan opsnorren. "The cage" zet als openingsnummer meteen de juiste toon, eigenzinnige vocalen omringd door harde riffs en flitsend gitaarwerk. Op "Humanchine (heavy toll)" blijft het tempo een meeslepend ritme aanhouden dat wat naar oude Meliah Rage nijgt. "Firefighter" komt aanzetten met stevige ouderwetse riffs en een Motörhead-achtig karakter dat de boel in lichterlaaie zet. "End times" is een denderende heavy/power metal song die met toevoeging van sterke riffs, melodieuze solo en een portie sporadische thrash passages de kroon spant. "Warrior's code" valt onder de term thrash metal en jawel hoor, het gaat de band goed af en best wel spijtig dat er niet meer songs van dit kaliber op de plaat staan. "Betrayal" gaat recht op zijn doel af, vette power metal met alles erop en eraan, iets over de helft krijgt deze song een meer thrash getint karakter en daar valt helemaal niks op aan te merken. "Bantu's victory" is niet meer dan wat (overbodig) tromgeroffel, meteen gevolgd door het sublieme "Ever". De kalme stukken gaan richting Metallica's "One" uit, maar Primal drukt uiteraard ook zijn eigen stempel op deze goed uitgewerkte compositie. Een rustig nummer met unieke zangstukken, doeltreffend gitaarwerk en uitbarstingen die mooi binnen de perken blijven. Voor wie vertrouwd is met "Needful things" van US metal act Stygian komt dit laatste nummer er zeker ten goede uit. Biff Bafford (Roxx Records) zorgt voor de cd en vinyl edities, No Life 'Till Metal Records' CEO, Scott Waters zorgt op zijn manier voor een gelimiteerde lp versie. Laten we uitgaan van de veronderstelling dat "Humachine", ondanks het kolossaal eindresultaat, geen album zal worden dat voor het grote publiek is weggelegd. Volgens ons eerder geschikt voor ijveraars van underground heavy-power-thrash metal!  

83