Hell Spawn

Tal van US metal bands laten weer van zich horen, na vele jaren van doodse stilte maken oude rotten/toppers terug hun opwachting, en daar zijn wij als fervente liefhebbers niet rouwig om, integendeel! Met dit schrijven gaat alle aandacht naar Savage Grace, opgericht door gitarist Christian Logue in 1981. "The dominatress" (ep 1983), "Master of disguise" (lp 1985) en "After the fall from grace" (lp 1986) zijn legendarisch, stuk voor stuk mijlpalen in de geschiedenis van het US metal genre. Ze namen nog een tweede mini album "Ride into the night" op in 1987, misschien iets minder gekend maar er stonden 4 geweldige songs op waaronder "Burn", een cover van Deep Purple. Maar liefst 37 jaar na hun laatste studio album werd het goede nieuws de wereld ingestuurd dat Savage Grace met een nieuw album "Sign of the cross" op de proppen zou komen. Zoals Christian zelf aangeeft zou dit wel eens zijn laatste werk kunnen worden, met de beste songs die hij ooit heeft geschreven, voegt hij er nog aan toe. Gemixt door niemand minder dan grootmeester Roland Grapow (Grapow Studios), de productie was in handen van Mr. Logue hemzelf en het meesterlijke coverartwork is het werk van Daniela Owergoor. Uiteraard moest er nieuw personeel aangeworven worden om de klus te klaren, missie inmiddels geslaagd. De nieuwe mannen in de rangen van Savage Grace zijn: Gabriel Colon (Culprit, Lynch Mob) als zanger, verder hebben we twee Brazilianen die op de soloalbums van Warrel Dane te horen waren, Fabio Carito-bassist en drummer Marcus Dotta. Deze laatste wordt op "Barbarians at the gate" en "Rendezvous" vervangen door gastmuzikant Griffin McCarthy (Prong). Wanneer we het album "Sign of the cross" volledig gaan beluisteren stellen we vast dat dit niet meer de Savage Grace van weleer is, daarmee wordt er zeker en vast niet beweert dat de songs mager overkomen, maar het pure speed/power metal karakter is er niet meer. De nieuwe plaat is gewoon een goede melodische heavy/power metal plaat, laat het ons zo stellen. De zanglijnen zijn super en kan je relateren met grootheden zoals Halford en Scheepers... Bij dezen weet je alvast wat je kan verwachten van de nieuwe frontman. Het gitaarwerk is het vakmanschap van twee héél goede muikanten die zorgen voor een hele lading interessante onderlinge samenhorigheid om U tegen te zeggen. Jawel hoor, Christian Logue is de knepen van het vak nog lang niet verleerd! Wat de twee voormalig Warrel Dane leden betreft: puike prestatie. "Automoton" kwam ondertussen als single uit, eerste indruk was goed maar ook weer niet overweldigend. Goed gearrangeerde power metal die zich compleet onttrekt aan de goede oude stijl. Een vergelijking met Judas Priest of Primal Fear lijkt ons meer aan de orde, wat ze doen, doen ze met veel brio maar ik mis eerlijk gezegd toch die snedigheid en overtuigingskracht van vroegere tijden. Deze trend houden ze aan op het titelnummer, "Slave of desire" en "Star crossed lovers" en die genieten onze voorkeur. "Rendezvous" had even goed op een Helloween album kunnen staan ten tijde dat zanger Kiske zijn hoge vocalen nog optimaal functioneerden. Op het extra nummer "Helsinki nights" komt er plots een oud Skid Row gevoel naar boven, van een totaal onverwacht moment gesproken. Het feit dit Savage Grace's betere zou moeten zijn (zoals Christian Logue zelf beweert) nemen we met een dikke korrel zout, mocht de plaat uitgekomen zijn onder een andere bandnaam hadden we onze mening graag herzien. Teleurgesteld zijn we in geen geval maar een top album is het dan ook weer niet, gematigd tevreden dus. 

84