Hell Spawn

Dat meneer Ronnie Romero een bezige bij is dat hadden we al eventjes begrepen. Maar we beginnen er toch meer en meer wat onze buik van vol te krijgen. Deze meneer is effectief een goede zanger, laat ons dat zeker niet in twijfel trekken. Maar het is nu toch wel zo dat hij écht overal opduikt. Ditmaal komt hij op de proppen met zijn ondertussen derde soloplaat genaamd "Too many lies, too many masters" en met die masters zou je misschien al kunnen denken dat het over al zijn verschillende bands of projecten gaat. Wie weet het allemaal nog? De lijst met zijn projecten en bands wordt alsmaar langer en langer en gaat van Ritchie's Blackmore's Rainbow naar Michael Schenker, Lords Of Black, The Ferryman, Sunstorm, CoreLeoni, het recente Elegant Weapons - die met hem een zeer sterke debuutplaat uitbrachten samen met Ritchie Faulkner van Judas Priest - The Intelligent Music Project, voormalig Vandenberg zanger en ga zo maar door... Juist is juist, hij doet het toch maar weer allemaal, maar overdaad schaadt jammer genoeg. Bij deze "Too many lies, too many masters" was hij dan ook wel volledig betrokken bij de songwriting en alles erop en eraan samen met zijn co-producer Andy C. Starten doen we dan effectief met "Castaway on the moon" een leuke opener, er blijkt ook wel wat pit in te zitten, alles is niet zo afgelijnd en afgelekt. We krijgen een lichte Rainbow touch, maar niet teveel. "Mountain of light" gaat hier verder op in. Een stampend tempo draagt dit nummer met de nodige Rainbow/Dio vibes. Hierna komt al meteen een donkere noot met "I've been losing you", de eerste bijna-ballade, gelukkig is het maar een halve. Het titelnummer kan ons dan weer meer bekoren door de melodie die erin zit. "Girl, don't listen to the radio" gaat er dan weer wat steviger tegenaan maar doet ons eigenlijk weinig net zoals "Crossroads". "Not just a nightmare" bevestigt inderdaad dat het toch niet de slechte kant opgaat na 2 mindere liedjes. "A distant shore" is dan de echte ballade op deze plaat en kan ons niet bekoren. Té zagerig naar onze mening. "Chase by shadows" brengt weinig nieuws. Afsluiter "Vengeance" gaat er nog een versnelling sneller tegenaan. Leuke plaat, maar we zijn niet echt overtuigd. Het passeert allemaal gewoon, het ene al wat beter dan het andere. We denken nog steeds vooral dat meneer Romero er moet voor zorgen dat de melkkoeien niet te rap uitgemolken zijn. We geven dan nog steeds de voorkeur aan de projecten waar anderen de nummers voor hem schrijven. 

68