Hell Spawn

Niet alledaags, dat was mijn eerste gedacht bij de eerste noten van deze schijf. Het is enerzijds symfonische progressieve metal, maar vooral melodieuze death. De band uit het Engelse Ipswich bestaat bijna vijf jaar en dit is hun tweede album. Ik moest direct aan Septicflesh denken maar je hoort nog zoveel diverse invloeden. Feit is, hun concept (Atlantis staat centraal, maar hou het stil...) staat als een huis. Bij de eerste luisterbeurt fronst een kritische geest de wenkbrauwen maar geef de bloem wat water en dit wordt een beauty. Dit is lekker duister, gevarieerd, en heeft een geslaagde dosis bombast. En natuurlijk, voor de progrockers is dit te stevig, voor de melodeath-adepten zitten er te veel spielereien in maar voor mensen met een uitgebreide smaak wordt dit na enkele luisterbeurten een parel voor de zwijnen. Wat mij betreft valt dit in de categorie 'moeilijk te plaatsen' bij de toppers. Dus metalheads met een open geest, geef dit een kans!

83