Hell Spawn

Maar liefst drie jaar na de eerste veelbelovende single "A deeper advantage" krijgen we eindelijk de vierde langspeler van deze Aalstenaars voor onze kiezen! Hun vorige langspeler "We, the willing" uit 2018 viel ons indertijd ietwat tegen, na een zeer sterke 'Geometry for the selfish herd' (2009). Na een eerste luisterbeurt bleven we hier precies ook wat op onze honger zitten, maar de aanhouder wint en per luisterbeurt wist "amaConda" ons meer en meer te bekoren. De band is trouwens sedert hun vorige album ook uitgegroeid tot een viertal. Tim, het neefje van zanger/gitarist Jan Pauwels naar wie de band indertijd werd vernoemd, is tot de rangen toegetreden als tweede gitarist. Dat geeft vooral live ook een veel vollere sound, ook de vele sterke gitaarharmonieën komen zo nog veel beter tot hun recht. "amaConda" is behoorlijk divers en zoals een goeie luisterplaat kenmerkt ontdek je per luisterbeurt nieuwe dingen. Eenmaal bepaalde songs je in hun greep hebben - "Phantom in my head", "Not in our name" of het sublieme titelnummer zijn daar mooie voorbeelden van - lossen ze niet meer. De band omschrijft hun stijl als zijnde 'Zen metal', voor wie zich hierbij achter de oren krabt kunnen we toelichten dat je het wat meer in de stevigere grunge stijl moet gaan zoeken. Ze doen zeker hun eigen ding, maar situeer het ergens tussen Alice In Chains meets Metallica met diverse Tool invloeden. Na de verslavende werking van deze vierde langspeler durven we momenteel te zeggen dat "amaConda" misschien wel de heren hun beste werk to date is. Het is soms speciaal en zeker niet voor iedereen, maar wie zijn metal ietwat avontuurlijk wil, zit hier op de juiste plaats. Ga ze zeker eens live bekijken, want daar staan ze zeer stevig in hun schoenen. Het lange wachten is meer dan beloond! 

89