Hell Spawn

1984. Niet enkel een boek dat je moet gelezen hebben maar ook het jaar dat deze band werd opgericht. Het debuut verscheen een jaar later bij Mausoleum. Ondertussen is dit een cultklassieker. Ze kregen een deal voor drie platen maar het label ging failliet. Dat had gevolgen voor heel wat bands maar voor Scavenger betekende het uiteindelijk na wat spartelen einde verhaal. Meer dan dertig jaar later reanimeren gitarist Marc en drummer Luc Scavenger met drie nieuwe leden. Grote verschil is dat er deze keer gekozen wordt voor een zangeres. In 2020 verschijnt de "Backslider" ep, en nu is er dus eindelijk album nummer twee, bijna veertig jaar na het debuut. En dit klinkt helemaal niet slecht. Op zich klinkt het 'Belgisch', je hoort parallellen met bands als Ostrogoth, Crossfire en Acid. De nummers variëren tussen klassieke hardrock, NWOBHM en herkenbare eighties speed metal. Je krijgt ook behoorlijk wat tempowissels en heerlijke gitaarpartijen. Zowel vocaal als muzikaal is dit een flashback in tijd, ik werd terug gekatapulteerd naar mijn jonge jaren. De prijs voor de originaliteit zit er niet direct in, maar op de uitvoering is niks aan te merken. Voor mij is "Nosferatu" het beste nummer en de grote uitschieter. Live zal dit zeker voor sfeer zorgen. Er zit tegenwoordig niemand van de originele line-up meer in de huidige bezetting, maar de band mag verder gaan met de zegen van de vroegere leden. Nu ja, Scavenger is terug en ik vermoed dat ze wel terug gelanceerd zijn, want op zich is dit een leuk schijfje.

80