Hell Spawn

De eerste noten van dit album, een synthesizersolo, deden me direct aan Dream Theater denken. Als je de loonlijst bekijkt van deze nieuwe band wordt veel duidelijk. Whom Gods Destroy telt enkele bekende leden. Op keyboards krijg je Derek Sherinian (het eerder vermelde Dream Theater, Sons Of Apollo en zo verder), op gitaar Bumblefoot (Guns N'Roses, Sons Of Apollo en zoveel meer) en op zang Dino Jelusick. Drie gevestigde waarden, aangevuld met twee minder bekende maar toch ervaren muzikanten. De nummers variëren tussen technische prog en klassieke hardrock. Van bij de opener "In the name of war" hoor je dat de lat hoog ligt. Klassieke piano wordt afgewisseld met futuristische keyboards en ronkende gitaren, met als topping de saus van de stevige vocalen. "Crucifier" doet me aan een bijzonder stevige Whitesnake denken, in andere nummers hoor je nog gekende referenties, zoals Black Sabbath ten tijde van Tony Martin. Qua composities mag je zeker niet klagen, en zo gaat het album ongeveer een uur door. Ook het artwork verdient een pluim. Dat dit topmuzikanten zijn, dat wisten we al langer, maar op dit album hebben ze allemaal de kans om zich opnieuw in de kijker te spelen. Je hoort emotie in de zang en kracht in de instrumenten, veel variatie in tempo en stijl maar het blijft prog van het bovenste schap. Wie dweept met Dream Theater, Sons Of Apollo, Whitesnake, Black Country Communion en zelfs Meshuggah om maar enkele namen te noemen moet zeker eens luisteren. Liefhebbers van het genre hebben er een supergroep bij...

85