Hell Spawn

De Italiaanse Frontiers stal is er in geslaagd om meester gitarist George Lynch (o.a. Dokken, Lynch Mob, KXM, Sweet Lynch) te koppelen aan aanstormend talent (wie hem net als ik live aan het werk heeft gezien, zal dit bevestigen) Dino Jelusic (Animal Drive). De opener en tevens eerste single/video trekt meteen alle registers open. "Here comes the king" is een machtig nummer zoals er de laatste tijd niet meer gebracht worden en doet denken aan het vroegere Dio tijdperk. Gelukkig heeft George Lynch nog niets van zijn pluimen verloren en wordt hij door Frontiers als het ware terug naar de top gezogen door dit album. Als je naar het gitaarwerk luistert tijdens "I disappear" weet je wel genoeg. Wat hij daar allemaal uit zijn gitaar tovert, is verbluffend. De kwaliteiten van Dino Jelusic staan buiten kijf, zoals hij zijn frasering tijdens bijvoorbeeld "The dying" laat horen. "Siren song" is er ook zo eentje waarin hij naar hartenlust zijn diversiteit laat vieren, terwijl George Lynch een Blackmore-achtige solo laat horen. Tijdens "Voice of a soul" komt de meer bluesy kant tevoorschijn, heerlijke zang en met een weergaloze solo van Lynch. Door de logge gitaarriff en schitterende zanglijnen tijdens "Escalator" is dit een song geworden waar David Coverdale jaloers op zal zijn. De afsluiter is een ietwat overbodig akoestisch nummertje dat niet echt iets bijdraagt tot het geheel. Ondanks de eigenaardige band (of is het project) naam en de stupide hoes (springt wel in het oog en dat is misschien wel de bedoeling) is deze cd al een eerste hoogtepunt van 2020. 

89