Hell Spawn

Guido is een aangename gesprekspartner en praat al honderduit over muziek van vroeger en vandaag, terwijl we op zoek gaan naar een rustige plek om iets te nuttigen. Een gesprek over Cyclone, Negasonic en zijn liefde voor de muziek.

 

We werden ooit eens geïnterviewd voor het weekblad Humo, door Marnix Peeters. Die kerel heeft dingen geplaatst die ik nooit gezegd heb. Hij trok zelf conclusies, dat is niet tof. Je krijgt dan kritiek over je heen over dingen die je niet gezegd hebt. Het ging over hooliganisme op metal optredens. Dat is zo goed als onbestaande, antwoordde ik daarop. Er kan altijd wel eens een schermutseling zijn, vaak door mensen die niet thuis zijn in de metal scene. Het werd vertaald in dat het veelal bikers waren die keet schopten op optredens. Ik heb dat nooit gezegd. Leg dat dan maar eens uit.

 

Het is duidelijk dat muziek voor jou niet zomaar een hobby is, het is een passie. Hoe is dat eigenlijk allemaal begonnen?

Dat moet ergens in 1980 geweest zijn. Met een aantal vrienden wat jammen. Pascal, ik en Stefaan waren serieuze amateurs van de NWOBHM, de nieuwe lichting die uitkwam toen: Angel Witch, Tygers of Pan Tang, Diamond Head. Die waren toch wat steviger dan de traditionele bands. Het gaf de metal een nieuwe dynamiek en wij waren direct mee. We zijn die scene blijven volgen en van daaruit is de metal zich beginnen te vertakken in verschillende stijlen. Venom bijvoorbeeld was een belangrijke invloed voor Hellhammer, Celtic Frost, Possessed, Slayer, VoiVod. Wij hadden het meer voor bands als Satan en Diamond Head, die toch net iets technischer waren en ook wat sneller waren. Ook Amerikaanse bands als Riot vond iedereen in de groep goed. Armored Saint, Anvil, die "Metal on metal" plaat heeft een enorme invloed gehad op ons. Dat 'downpicking' sprak ons enorm aan. Vandaar misschien ook dat Cyclone wel eens gelinkt wordt aan Exodus. Een mooi compliment. Maar Gary Holt luisterde ook naar dezelfde bands als wij.

 

Ondanks de grote voorliefde voor NWOBHM, zijn jullie toch in het thrash straatje terecht gekomen. Hoe komt dat?

We pikten in op de Engelse scene: Raven, Satan, Jaguar, maar als wij die nummers speelden op repetitie, dan speelden we het sneller. Ik vergeet Sweet Savage nog te vernoemen als invloed. Dat was melodieus, catchy, snel en agressief. Vivian Cambell is daar begonnen trouwens, die is later bij Dio terecht gekomen.

 

Jullie demo is ondertussen meer dan legendarisch. In die periode trokken jullie ook geregeld de hort op met Metallysee.

Dat is allemaal puur toeval dat wij bij Metallysee terecht zijn gekomen. Johan (RIP - was zowat de man achter de organisatie Metallysee) hoorde onze demo en viel op zijn gat. Hij wist niet dat zoiets bestond in België. Dat is allemaal begonnen in de Elysee pub destijds in Kerksen (deelgemeente van Haaltert, nabij Aalst). We kwamen van Blankenberge met een vriend van ons die voorstelde om via Aalst naar Kerksken te gaan, want daar was een metal pub. We woonden toen allemaal nog in Vilvoorde. Zo ben ik daar terecht gekomen. Daar heb ik de Metal Beast leren kennen (Eddy Van Tittelboom die in de jaren tachtig het underground magazine Metallian uitgaf en met wie Guido nu de Negasonic uitbaat). Later is de Elysee verhuisd naar Aalst en werd het de Metallysee. Alle bands zijn hier gekomen via Metallysee, zonder hen hadden we veel groepen hier nooit gezien. Wij waren tevreden dat we op tournee konden gaan met hen. We hadden zo bv. een co-headlining tour met Sadus. Die gasten wisten niet wie Cyclone was en eisten dat zij de vaste headliner waren op die tour. Maar na drie avonden wisten die gasten wie Cyclone was. Ze trokken geen volk. Wij hadden gedaan met spelen en de zaal liep leeg nadat wij gespeeld hadden. Metalysee werd dikwijls bespot en beschimp, volledig ten onrechte volgens mij.

 

Hoe zijn jullie uiteindelijk bij Roadrunner terecht gekomen?

Dat is ook een verhaal met een eigen leven. We hadden eerst bij Shark Records in Duitsland een demo opgenomen omdat dat label in ons geïnteresseerd was. Onze manager destijds, Rudy De Doncker (jawel!) had de demo laten horen aan Guus Roland, die producer was en die heeft op zijn beurt die tape laten horen aan Roadrunner. Toen is die Metal Race er gekomen en Roadrunner had gevraagd of we wilden meedoen aan die metal race. Wie de finale won, kreeg een platencontract. Maar wij hebben de finale niet gewonnen. We hoorden pas later dat die finale werd opgenomen met de bedoeling een verzamelaar uit te brengen en wij waren daar niet blij mee. Daardoor werden we gediskwalificeerd. Roadrunner wou ons echter toch nog een contract aanbieden. Iron Grey heeft toen die wedstrijd gewonnen. Die zanger is later bij Target gaan zingen (zie "Master Project Genesis", de tweede Target plaat). 

 

Eigenlijk waren jullie niet tevreden bij Roadrunner.

Daar valt niet veel goed over te vertellen. Het enige goede is dat die lp door Roadrunner wereldwijd werd uitgebracht. Nooit een cent gezien, zelfs niet toen de cd-jaren eraan kwamen. Ze hebben die rechten in licentie gegeven aan Axe Killer en Metal Mind in Polen, nooit iets van gezien. Ik krijg nog altijd afrekeningsstaten van Roadrunner. Ik vertelde hen dat ze het bedrag op mijn rekening mochten storten. Ik moest echter bewijzen wie ik ben: een kopie van mijn identiteitskaart opgestuurd, mijn rekeningnummer gegeven, nooit iets ontvangen. En nu bestaat het label niet meer. Zo heb ik de rechten terug kunnen kopen, want zolang het label bestond konden we niets doen.

 

Naar de aanloop van de tweede plaat is er wel wat gebeurt...

De lijdensweg was al vroeger begonnen. Na de uitgave van de eerst plaat moesten we een jaar later voor een opvolger zorgen. Roadrunner stelde de release echter altijd uit. Eerst was er Toxik, dan Anthrax. De eerste plaat was al anderhalf jaar uit en toen kregen we te horen dat het nog eens zes maanden werd uitgesteld, terwijl alles al vast lag. De opnames zouden doorgaan in New York. Uiteindelijk hebben ze voor Toxik gekozen en niet voor ons. We werden serieus aan het lijntje gehouden. We werden het zodanig beu dat men uiteindelijk besloot het contract te verbreken. Dat heeft dan geresulteerd in een bezettingswijziging. De vervangers werden gevonden in leden van Dead Squad.

 

Raar dat jullie ondanks een uitstekend debuut later bij Justice Records zijn terecht gekomen.

We zijn bij andere grotere labels gaan aankloppen: Noise, Nuclear Blast. Die vroegen zich af waarom we bij Roadrunner waren weggegaan. Hun gedacht was: als je met Roadrunner niet kunt samenwerken, dan zal dat bij ons ook niet lukken. Er was een gebrek aan vertrouwen. Uiteindelijk hebben we besloten om bij een klein label te tekenen, Justice Records. We kenden de mensen en we hadden er het volste vertrouwen in. We hadden de nieuwe plaat opgenomen toen het label over kop ging. Die cd heeft een jaar in Oostenrijk gelegen, omdat de rekeningen niet betaald werden. Sony Oostenrijk wou eerst de centen zien  Van de vinyl versie werden er maar 450 exemplaren met hoes gemaakt.

 

Er is altijd al vraag geweest naar een reünie. Nu, bijna dertig jaar later is het zover. Mannen in midlifecrisis?

(lacht) Neen hoor ! We werden dikwijls gevraagd om te spelen, maar het is niet zo eenvoudig. Ik heb het altijd wel verder willen gaan. Alleen gaat natuurlijk niet. Stefaan, de lead gitarist was niet echt geïnteresseerd en dan is het zo wat gaan kenteren. Ik stelde voor om wat te jammen samen met mannen die ik kende van ons cafe (Negasonic Music Club). Om te beginnen heb ik de drummer aangesproken. We hebben zo enkele maanden gespeeld tot we het hele Cyclone oeuvre weer onder de knie hadden. Toen dat goed zat zijn we beginnen uit te kijken naar andere muzikanten. We zijn stiekemweg begonnen met wat mensen te rekruteren, zonder te zeggen waar ze aan begonnen. Ik wou geen audities doen in het genre van 'Cyclone zoekt', want dan krijg je gelukzoekers. Ik zocht mensen die muziek wilden spelen. Stefaan Daamen en ik zijn dus de enige originele leden.

 

Je hebt met veel ex-leden nog contact, hoe zijn de reacties van die kant?

Didier Cappellle, die op de tweede elpee speelt, was op de eerste try-out en vond het jammer dat hij er niet bij was. We waren echter al zolang bezig met de nieuwe gitarist dat ik het niet kon maken om hem de deur te wijzen. Ik wou op zijn minst dat er 1 origineel lid bij was. Stefaan speelde bas op de eerste plaat. Na het vertrek van Johnny heeft Stefan die plaats ingenomen en hebben we een andere bassist gezocht. Ik kon dus niet tegen Stefaan zeggen dat hij opnieuw bas moest spelen omdat Johny terugkwam. Stefaan heeft ook duidelijk laten weten dat hij geen bas meer speelt. Pascal, de tweede gitarist kwam regelmatig niet spelen en dan speelde Stefaan gitaar samen met Johny. Het zou niet eerlijk zijn en hij zag het niet zitten, dus welke versie van Cyclone was er nog mogelijk? Onze vroegere bassist heb ik niet kunnen contacteren, Met bepaalde oud leden wens ik ook niet meer samen te werken. Het feit is dat drummer Matthias, Pablo, de gitarist (werkelijke naam Kevin), en bassist Vincent elkaar kennen. Mocht Kevin ooit beslissen om er mee op te houden, dan zal ik de eerste zijn om Didier terug te contacteren.

 

Is er geen generatiekloof?

Neen. In leeftijd wel uiteraard. De drummer is 39 en de andere gasten zijn eind twintigers. Die jonge gasten zijn mee met het old school gebeuren! De klik is er, de verstandhouding zit goed. Het is een echte band, geen samenraapsel. Het leeft! Iedereen wil er voor gaan. We spelen voor het plezier en we zien wel waar ons dat brengt.

 

We gaan het even hebben over de Negasonic. Dat idee is eigenlijk ontsproten eind jaren tachtig...

We zijn jaren bezig geweest met dat concept. We moesten eerst een locatie zien te vinden. We vonden een pand in de Pontstraat in Aalst. We hebben heel het gebouw moeten renoveren en daar kruipt heel wat tijd in. We hebben ook alles zelf gedaan. Toen het af was, kregen we problemen met de stad Aalst in verband met vergunningen, waardoor het gebouw anderhalf jaar bleef leegstaan. We hebben er dan maar een privé club van gemaakt, op die manier hadden we die vergunningen niet nodig. Later werden die vergunningen afgeschaft en op die manier konden we gewoon een café zijn.

 

Ik vergelijk jullie graag wel eens met de CBGB...

Als we die legendarische status ook ooit zullen krijgen, zal ik blij zijn (lacht). Het zou wel tof zijn. In een bepaald milieu betekent de Negasonic wel iets. Er hebben hier toch al veel groepen gespeeld en heel veel bands kennen ons. Als bands een vrije dag hebben en ze zijn in de buurt, dan vragen ze ons wel eens of ze mogen komen spelen. We proberen altijd zo correct mogelijk te zijn met de bands: een goede maaltijd en een aanvaardbare fee. De drankverkoop is onze opbrengst en de entree gaat volledig naar de groep. Het is een uit de hand gelopen hobby. Wij verdienen er niets aan. Integendeel.

 

Alsof het allemaal nog niet genoeg is, ben je ook nog met je eigen label, Wikkyd Records, begonnen.

Dat is iets dat ik allang wou doen. Vinyl verkopen. Vinyl is een passie. Ik verzamel het al 40 jaar. Ook weer een hobby die uit de hand is gelopen. Ondertussen heb ik al zo'n 3 a  4 000 lp's. Ik vroeg mezelf af wat ik daarmee zou doen. Zo ben ik op tweedehands- en platenbeurzen terecht gekomen. Ik verkoop ook nieuw vinyl. De bedoeling is om op termijn zelf lp's uit te brengen. Om te beginnen misschien onze eigen Cyclone lp's in een verbeterde staat te re-releasen. De cd versie van "Brutal destruction" is nog nooit perfect uitgebracht. De cd verspringt. Roadrunner was de moederband kwijt voor de uitgave van de cd. Ze hebben een slechte plaat gebruikt die een aantal keer verspringt. In de intro bv., missen we dertig seconden. We hebben nog een originele tape die klinkt zoals hij moet klinken die we kunnen gebruiken. Dan komt het debuut voor de eerste keer uit terwijl die klinkt zoals het moet.

 

Photocredit: Tomy Devogelaere