Hell Spawn

De Spaanse thrashers van Angelus Apatrida blazen nog eens leven in de brouwerij met hun nieuwe plaat die simpelweg "Angelus Apatrida" heet! We zouden haast zeggen deze jonge snaken, maar als we eens goed denken zijn dit eigenlijk geen echte jonge snaken meer, deze kerels draaien ondertussen al dik 20 jaar mee in de metal wereld en zijn voor ons ondertussen een vaste waarde geworden tussen de Europese thrashbands. Om te spreken over de nieuwere thrashbands steken zij hier toch wel bovenuit, samen met andere toppers als Havok, Warbringer... Na de knallers "Clockworks" uit 2010, "The call" uit 2012 en "Hidden evolution" uit 2015 mochten we een drietal jaren wachten tot "Cabaret de la guillotine" in 2018 het licht zag. Echter, toen wisten we het niet zo goed... Deze plaat bevatte enkele sterke nummers, maar kon ons over het algemeen niet bekoren en bleef niet hangen. Het was geen daverende thrashplaat zoals we van deze kerels gewend waren. Het was meer een soort zoeken naar, experimenteren met bepaalde zaken. Wat soms tot zeer goede resultaten kan leiden, maar in dit geval liet deze "Cabaret de la guillotine" het een beetje afweten. Wat niet wil zeggen dat dit een slechte plaat is, ze was gewoon anders dan de andere. Nu terug naar het nieuwe materiaal, deze nieuwe schijf brengt ons meteen terug naar de vorige knallers die we hierboven hebben vernoemd, geen experimenten, geen zoeken naar iets nieuws, gewoon stevige thrash zoals het hoort. De plaat zet in met "Indoctrinate" dit was ook de tweede single die de band op ons los liet met een puike videoclip erbij. Toen we deze hoorden wisten we meteen dat dit goed zat. Dit is de Angelus Apatrida die we graag horen! Snelle solo's, tempowisselingen en knallende drums. "Bleed the crown" was de eerste single die we te horen kregen, ook met videoclip, dit is een meer groovend nummer. De derde song en tevens ook derde single werd "The age of disinformation" met een heel toffe animated video erbij. Ook deze sluit aan bij "Indoctrinate", niet enkel muzikaal maar ook tekstueel. Deze songs hebben een hedendaagse thematiek vooral op politiek vlak, denk vb. maar aan al het fake news van meneer Trump, al het nieuws in de media, etc. "Rise or fall" geeft ons een wat Pantera feeling ten tijde van "Vulgar display of power". "Childhood's end" is dan weer een typische snelle song zoals we die gewend zijn van Angelus Apatrida. "Disponsible liberty" gaat er met veel groove door. "Through the glass" doet ons dan weer denken aan een betere versie van de hedendaagse Testament, maar dan enkele malen beter. Moest Testament zo'n plaat neerzetten, dan zou daar onze voorkeur naartoe gaan in plaats van naar hun laatste nieuwe telg ;) "Empire of shame" is ook een nummer dat in de stijl ligt van wat we gewend zijn. Afsluiten doen we met "Into the well". Deze hele plaat is meteen een topper, en dat zo vroeg op het jaar! :) Guillermo en co hebben hier opnieuw een puike prestatie neergezet en een schitterend album afgeleverd boordevol pure thrashsongs met hier en daar de nodig groove. Angelus Apatrida is terug zoals we dat graag horen en hopelijk later op het jaar ook graag live zien! 

89