Hell Spawn

Een eerste plaat "Godseed" werd gerealiseerd in 2018, recent kwam de opvolger "Atlantean shores/And silently the age did pass" uit. We hadden graag wat meer duiding gekregen over het wel en wee in het muzikale bestaan van deze top muzikant! Vertel eens Tom hoe ben je op het idee gekomen om een soloproject als Entering Polaris op poten te zetten - waar komt de ambitie vandaan?

Ik denk voornamelijk omdat ik zo ontzettend graag muziek schrijf en opneem. Eigenlijk ben ik bijna altijd in de weer met verschillende nummers en plannen voor albums, en het volledige songwriting proces vind ik gewoon heerlijk opslorpend. Zitten jammen op riffs, het nadenken over wat voor leuke of coole tekstuele onderwerpen ik kan aansnijden voor volgende nummers en platen, songs vorm zien en horen krijgen terwijl je eraan werkt - ik vind het ronduit verslavend :) 

 

Je bent niet enkel een vernuftig gitaarspeler, ook als producer en tekstschrijver lever je prima werk. Welke teksten genieten je voorkeur en hoe ga je te werk om een album zo comfortabel mogelijk te maken voor de luisteraar? 

Hmm, is het echt een vereiste om het de luisteraar comfortabel te maken, vraag ik me af, haha ;-)  In alle ernst; ik apprecieer het enorm dat naast de muziek en de productie ook de teksten beginnen opvallen, want da's iets waar ik onnoemelijk veel tijd aan besteed. Het is wat mij betreft beginnen aanvoelen als een verloren kunst in rock en metal afgelopen decennium, zo lijkt het wel... Het genre staat tegenwoordig bol van de kitsch, met massa's carnavaleske toestanden - bands in maskertjes en kostuums met allerlei onnozele gimmicks, en teksten die navenant zijn. Vroeger zag je zoiets wel eens in het klein passeren op YouTube -   n of andere parodie of iets dergelijks. Tegenwoordig vult het de roosters van de allergrootste labels en headlinen zulke dingen de grootste festivals - b ven de meeste grote namen die nota bene het genre begonnen zijn en die daar eigenlijk horen te staan. Het is onbevattelijk en vooral ongelooflijk triest - alsof niemand tegenwoordig nog iets serieus kan nemen. Qua teksten, en ook qua vormgeving in de artworks, zoek ik vooral mooi uitgewerkte dingen te brengen; teksten die echt ergens over gaan, die mooi verwoord zijn met allerlei stijlfiguren als alliteratie en dergelijke. Waar ik vooral dol op ben, is allerlei knappe, grootse beeldspraak combineren met levensbeschouwelijke elementen. Het is die ietwat 'klassieke' manier van schrijven zoals wat je ziet bij artiesten als Rush, Dream Theater, Symphony X, Threshold etc, waar ik naar ambieer. 

 

Hoe zou jij persoonlijk de stijl van Entering Polaris willen definiëren?

Ik zou zeggen, Progressive rock en metal, met heel veel ruimte voor akoestische nummers en passages. En met veel avontuur en hopelijk wat onverwachte en verrassende momenten. Ook misschien interessant om te vermelden is wat Entering Polaris n et is voor mij, en dat is rock/metal opera. Begrijp me zeker niet verkeerd; ik ben dol op rockopera's (en trouwens ook 'echte' opera in 't algemeen), maar de reden dat ik het vermeld is vooral omdat ik vaak die term zie opduiken in reviews en artikels omtrent Polaris. De nummers of albums zijn echter niet verbonden door een overkoepelende verhaallijn of personages, zoals dat bij een Rock Opera wel het geval is. Elk song staat op zichzelf qua tekst. 

 

Debuteren deed je met het album "Godseed" in 2018. Kan je zeggen dat alle vooropgestelde verwachtingen ten goede zijn uitgekomen? 

Da's altijd wel een dubbele wat mij betreft... Aan de ene kant zeker en vast, want ik heb tot op heden nog nooit een release kunnen uitbrengen die zoveel aandacht kreeg of die zo goed werd onthaald als deze nieuwe Polaris dubbelaar. Aan de andere kant... Ik besef heel goed dat de muziekindustrie, en zeker ook de metal scene, ontzettend veranderd zijn afgelopen tien   vijftiental jaar, en dat er gewoonweg (te) veel bands en projecten zijn, waardoor er maar heel weinig ruimte is om een plaatsje in de spotlight van de luisteraar te veroveren. Tegelijk kopen de meeste mensen bijna geen fysieke exemplaren meer. Het gaat allemaal hand in hand, want de prijzen swingen de pan uit (ook wat de eigenlijke fabricage betreft), en soms betaal je een cd'tje online bijna dubbel door de verzendkosten die erbij komen. Waarom zou je dan, zeker als mogelijke 'casual' luisteraar, niet gewoon online luisteren via  een van de vele streamingplatforms? Veel mensen luisteren tegenwoordig ook amper nog een nummer uit, laat staan een volledig album, en als ze dat al doen, staat er z veel te dringen in hun playlist of in hun YouTube recommendations-balk, dat je haast mag vergeten dat mensen je song of plaat nog een tweede keer beluisteren. Sterker nog; vaak sta je ergens in   n of andere playlist met een nummer, en passeer je tussen massa's andere muziek die mensen op de achtergrond op staan hebben, en weten ze zelfs niet wat ze hebben gehoord. In die opzichten zijn het wat mij betreft toch lastige tijden om muziek naar buiten te proberen brengen. Als het bij deze even lijkt alsof ik hiermee een donkere kijk heb op de notie van muziek maken in het huidige tijdperk; het is uiteraard niet allemaal kommer en kwel, en ik ben vanzelfsprekend uitermate dankbaar dat ik  berhaupt de kans heb om te doen wat ik doe - dat zeker en vast. Het neemt echter niet weg dat ik soms best wel even stilsta bij wat al deze muziek, zowel van Entering Polaris als van Thorium, had kunnen doen of teweegbrengen een kleine twintigtal jaar geleden... 

 

Opvolger "Atlantean shores / And silently the age did pass" mocht het daglicht verwelkomen afgelopen zomer. Deze keer koos je voor een dubbelaar waarvan het karakter van beide mijlenver uit mekaar ligt. Verklaar je nader, Tom.

Een grote factor hierin was de hele Corona periode. Naast het hele band-gebeuren, het 'songwriten' en alle opname- en productiewerk dat daarbij komt kijken, geef ik muziekles. Normaal gezien zijn m'n dagen daarmee heel goed gevuld, maar door het uitbreken van Corona en de bijhorende lockdowns, viel het lesgeven nagenoeg stil, en waren er met Thorium ook geen shows en dus ook (bijna) geen repetities. Plots had ik massa's extra tijd vrij om allerlei nieuwe muziek te schrijven. In feite had ik sowieso al het plan om met Entering Polaris te gaan voor twee nieuwe albums - een six-string album en een album uitsluitend geschreven en ingespeeld op seven-string gitaren. Twee 'metal' platen dus. Maar ik had al jaren een heleboel demo's en song-idee n staan voor een geheel akoestisch album, samen met een goeie oude vriend van me: Hans Audenaerd uit Lokeren. Om de zoveel tijd kwamen we wel eens samen om dit akoestische album verder uit te werken, wat opnames te doen en dergelijke, maar echt heel concrete plannen of deadlines waren er niet - totdat Covid dus de kop opstak en we de tijd rijp vonden om eindelijk werk te maken van deze plaat. Daarnaast nog, wou ik altijd al samenwerken met Franky De Mangelaere; wat mij betreft   n van de grootste muzikale talenten die ons landje rijk is. Franky is een weergaloos pianovirtuoos, en ik had het idee om een aantal van de Entering Polaris songs te laten omvormen tot pianoversies, en zo een piano-album te (laten) produceren door Franky, met geheel eigen en unieke versies van de betreffende Polaris songs... en weerom met unieke zangers aan boord. Alweer door Covid, doordat de lockdownperiodes bleven aanslepen, kreeg dit "'ooit-eens-te-doen' -idee plots alle ruimte om verwezenlijkt te worden. Op die manier werden het dus vier volledige albums, waarvan nu het six-string album en het akoestische album verschenen zijn als dubbelaar. De andere twee komen al volgend jaar. Het was trouwens best grappig, want ik had met Simone (Mularoni - mixing & mastering) een mix & master ingeboekt voor twee albums. Op een gegeven ogenblik moest ik hem dus contacteren met de vraag of hij tijd zou hebben om er drie te doen, en een tijdje daarna volgde de vraag of hij er t ch nog eentje bij zou kunnen doen, haha ;) Gelukkig had Simone tijd hiervoor, en ging hij deze bom werk met de glimlach tegemoet :) 

 

Voor "Atlantean Shores" heb je beroep gedaan op menig, uiterst getalenteerde zangers. Op welke basis heb je gekozen voor deze toppers en hoe zijn de contacten tot stand gekomen?

Ik maak eerst altijd m'n verlanglijstje op, waar ik aanvankelijk veel tijd in steek. Het is dus zeker niet zo dat ik gewoon lukraak een heleboel van m'n favoriete zangers opsom voor mezelf en dan berichten begin uit te sturen en zie wie er toehapt - alles wordt nummer per nummer bekeken, waarbij ik me probeer voor te stellen wat voor zanger er best zou passen voor elke gegeven track. Daarna begin ik systematisch contactadressen en mails etc. op te stellen, in de hoop dat ik m'n "A-list" ga kunnen inschakelen - waarmee ik bedoel de zangers die bovenaan m'n verlanglijst staan als eerste keuze. Ik kan eerlijk zeggen dat ik voor deze platen een beetje versteld stond, vermits ik (bijna) iedereen heb kunnen inschakelen die ik voor ogen had! Ik probeer immers altijd wel wat realistisch te blijven; of misschien zelfs een beetje pessimistisch, wat betreft dit gegeven. Ik besef heel goed dat ik geen grote naam ben als Arjen Lucassen (Ayreon) of Tobias Sammet (Avantasia), die door hun harde werk en vele klassieke releases (en bijgevolg navenante contacten), en dankzij hun welverdiende naam en faam, ongetwijfeld makkelijker grote, bekende zangers kunnen inschakelen om hun visie te realiseren. Vandaar dat ik zo ongelooflijk blij ben met alle vocalisten die hun stem wilden verlenen aan deze platen. Het is echt een 'dream come true'! 

 

Zijn er, van beide kanten, bepaalde voorwaarden verbonden aan een samenwerking met buitenlandse muzikanten? 

Meestal niet, maar bij sommigen dan weer wel. Het bijzondere is dat het contact bij praktisch elk van de zangers sterk uiteenloopt, wat betreft hoe de communicatie en effectieve samenwerking uiteindelijk tot stand komt. Bij de ene gaat het gewoon direct, persoonlijk, via facebook, en heb je bijna dagelijks contact; bij anderen moest het dan weer officieel via management gaan, of heb je slechts heel sporadisch contact via e-mail. Anderen kwamen dan weer over van de vorige Entering Polaris release, en kende ik intussen wat persoonlijker. Erg memorabel waren  een of twee telefoongesprekken met bepaalde zangers, waarbij er naast de muziek ook over van alles en nog wat werd gekletst. Het zijn dat soort momenten die je toch bijblijven :) 

 

 Waarom heb je gekozen om meteen twee albums uit te brengen, iets wat je in de toekomst nog meer van plan bent te doen?

Dat was eigenlijk op aanraden van een aantal mensen; onder andere Peter Lindenbergh van Freya Records (het platenlabel waar alles verschijnt). Omdat de vier albums tezamen klaar waren, en omdat het in totaal twee elektrische 'metal' albums en twee in wezen akoestische platen betreft, raadden verschillende mensen me aan om te gaan voor twee dubbelaars - telkens een elektrisch album en een akoestisch album samen. Op die manier krijg je niet alleen een soort 'Yin-Yang' effect, maar het is ook verrassend voor de luisteraar en geeft me zelf ook veel voldoening om zulke verschillende stijlen te kunnen verkennen onder dezelfde noemer. Thuis neem ik immers even vaak m'n akoestische gitaren ter hand als m'n elektrische. De volgende dubbelaar wordt dus eveneens dit soort release, en omdat het me zo bevalt, ben ik eigenlijk van plan om dit in de toekomst door te zetten op dezelfde manier. 

 

 Welke instrumenten bespeel jij persoonlijk op de nieuwe release?

Enkel de gitaren en de basgitaar. Voor de volledigheid: elektrische gitaren, steel-string akoestische, nylon/klassiek, en dus ook basgitaar. Ook hoor je me als achtergrondzanger her en der. 

 

Wie heeft de cover artworks voor zijn rekening genomen en om welke redenen heb je gekozen voor beide titels?

Aha, het artwork is er een van vele 'crossovers' met Thorium, vermits de huidige Polaris artworks gemaakt worden door Velio Josto - dezelfde dus die de Thorium artworks verzorgt. Velio is een echte schilder, dus niets van wat je ziet op zijn werken is digitaal of met software gedaan. Het biedt net weer dat klein beetje extra. De album titels zijn eveneens zorgvuldig gekozen. "Atlantean shores" (het elektrische album) verwijst niet enkel naar de mythische gezonken stad Atlantis, maar vooral naar de vergankelijkheid der dingen; de vaak fragiele aard van mooie dingen, en hoe belangrijk het is om deze naar waarde te schatten en te koesteren zo lang we kunnen. Het visuele motief op de cover, van de vrouw die naar hoger gelegen gebied wandelt met een ietwat droeve, berustende uitdrukking op het gezicht, uurwerk in de hand, terwijl de vloedgolf op het punt staat alles te verzwelgen, illustreert dat gegeven op een knappe, bombastische, maar toch pakkende manier. Je kan argumenteren dat ieder van ons op zulke 'Atlantische oevers' staat in het leven - mooie dingen als jeugdigheid, gezondheid, levenslust, en uiteindelijk het leven zelf, lopen immers voortdurend het gevaar weggespoeld te worden door het getij des tijds. Het akoestische album "...And silently the age did pass" is gelijkaardig - iets groots als een tijdperk, een 'age', kan desalniettemin stil en onopmerkzaam verdwijnen, veranderen; afgebrokkeld worden door de tand des tijds. Deze titel heeft voor mij ook best een wat diepere en persoonlijke betekenis - hoe bepaalde hoofdstukken van je leven, gevuld met mensen en ervaringen die je nauw aan het hart liggen, plots kunnen voorbijgaan. Ik denk dat dat voor veel mensen herkenbaar is; bepaalde zaken kunnen voorvallen die voor jou als persoon veel gewicht met zich meedragen en een ontzettende impact op je hebben, terwijl de rest van de wereld uiteraard gewoon verder draait. 

 

Wij zijn heel erg te spreken over de nieuwe platen, maar ik ben toch benieuwd of andere media dezelfde positieve mening delen. Graag een woordje uitleg hieromtrent, Tom.

De reacties, ook uit het buitenland, zijn inderdaad heel erg lovend - meer nog dan bij eender welke vorige release. Hierover mag ik dus zeker niet klagen. Het doet allemaal weerom wat het moet doen eigenlijk, namelijk de boel weer net dat tikkeltje hoger optillen inzake respons, bekendheid, nieuwe fans, verkoop... Dat hoort in ieder geval toch zo bij elke nieuwe release :) Los van het gegeven reviews en interviews, merk ik dat ik voor het eerst, en op regelmatige basis, gewoonweg fanmail krijg :) En er beginnen blijkbaar stilaan de eerste 'reaction' video's op te duiken op YouTube, en zelfs een vocale cover van het nummer dat Roy Khan zingt. Hoe bijzonder is dat?  

 

In hoeverre ben je tevreden met het nieuw werk? Als je vergelijkt met het debuut van Entering Polaris, welke krijgt je voorkeur en om welke specifieke reden?

Oh, ik ben effectief meer tevreden en enthousiaster over de hele lijn! Alles, maar dan ook alles, is beter op deze nieuwe albums - het spelen, de opnames, de bijdragen van de zangers, de hele productie met alle achtergrondzang en koren, de (echte) strijkers en de grote hoeveelheden (eveneens echte) percussie, en ga zo maar door... Alles is gewoon beter dan bij het debuutalbum het geval was; en da's goed, want da's natuurlijk ook waar je naar streeft. Het leuke is dat ik dit ook direct mooi kan doortrekken naar Thorium, want ook daar is het nieuwe, aankomende derde album (release: 16 november 2023) weer een grote stap voorwaarts tegenover de vorige en zeker de eerste plaat. Je leert altijd maar bij ;) 

 

Om af te ronden willen we weten wat de toekomstplannen zijn, wat wil je nog verwezenlijken met alle bands/projecten waarin je momenteel actief bent? Veel succes met je muzikale carri re en bedankt om ons van antwoord te dienen!

Da's heel graag gedaan! Jullie bedankt, voor weerom deze kans om een cool interview met jullie te doen :) Wat (nabije-) toekomstplannen betreft, is het vooral deze nieuwe albums verder promoten, de nieuwe Thorium en de bijhorende shows en dan ergens in 2024 de volgende Polaris dubbelaar op de markt brengen, met alle voorbereidingen van dien. Maar daarnaast, wat de iets verdere toekomst betreft, wil ik graag verder werken aan de albums die daarna moeten gaan komen. Ook daar ben ik al een tijdje aan bezig, wat me meteen 'full circle' terugbrengt naar het begin van het interview - het schrijven, opnemen en producen van nummers en albums, wat uiteindelijk nog steeds is wat ik liefst van al doe... :)

https://www.facebook.com/EnteringPolaris