Hell Spawn

Met zijn vorige plaat "The beast awakens" werd James Durbin de lucht in geprezen, of toch bij Frontiers en co. Ook wij konden de voorganger enorm pruimen. Deze tweede telg doet ons bij het zien van de cover eigenlijk al wat fronsen. Een springende tijger met een achtergrond die zomaar een blauwdruk is van "Screaming for vengeance" van Judas Priest... Dat is durven... Dat schept uiteraard ook een of andere verwachting. Eerst dachten we dat dit misschien een coveralbum is van de heren van Priest, waar James Durbin een ode brengt aan de Metal Gods. Maar niets is minder waar en dit is toch wel een plaat met eigen werk. Starten doet ie met "Made of metal", wie ons al een beetje kent weet dat ons haar meteen rechtstaat bij een dergelijke 'metal-van-hier-en-daar' nummer. Dit hoefde niet. Ons Judas Priest rip-off gevoel is dan ook meteen juist, dit ligt er vingerdik op en is eigenlijk wat overbodig. Sorry James! "Screaming steel" zelf doet er ook niet zoveel goeds aan. We vinden het allemaal wel ok , net zoals "Where they stand". We krijgen zowat een mengeling van alles wat 80's is, maar dan in de B-side versie. Wat Iron Maiden, een pak Priest, hier en daar een galop en een versnellingetje hoger en lager. Maar eigenlijk doet dit helemaal niet wat de voorganger met ons deed, integendeel. Waarom breng je zelfs zo een opvolger, uit denken we dan. Dit heeft songgewijs niet zoveel om het lijf, origineel kunnen we het ook zeker niet noemen. Niet dat dit perse  hoeft, maar voer het dan toch wel goed uit. Na een paar songs vinden we dit een irritante cd en moeten we onzen James toch gewoon afzetten en grijpen we met plezier terug naar "The beast awakens", want blijkbaar is het beest hier opgestaan met een ochtendhumeur... 

67